گزارش|
ایران غریبه با کلینشیت؛ زنگ خطر برای شرایط بحرانی دفاع تیم ملی فوتبال
آمار گلهای خورده تیم ملی فوتبال ایران در بازیهای اخیر حکایت از بحرانی جدی در خط دفاعی متزلزل تیم قلعهنویی دارد که در آستانه حضور در جام جهانی میتواند نگرانیهای جدی را ایجاد کند.
خبرگزاری میزان -
تیم ملی فوتبال ایران در حالی خود را برای حضور در رقابتهای جام جهانی آماده میکند که عملکرد دفاعی شاگردان امیر قلعهنویی به دغدغهای جدی تبدیل شده است. مرور آمار ۱۰ بازی اخیر نشان میدهد ایران ۱۱ بار دروازهاش باز شده و تنها ۳ کلینشیت به ثبت رسانده است؛ آماری که برای تیمی با سابقه و ادعای ایران چندان امیدوارکننده نیست.
آمار نگرانکننده
ایران در این دیدارها برابر تیمهایی، چون قرقیزستان، کره شمالی، ازبکستان، افغانستان و تاجیکستان مجموعاً ۹ گل دریافت کرده است. نکته مهم اینکه بخش زیادی از این گلها مقابل حریفانی رقم خورده که در سطح اول فوتبال آسیا قرار ندارند؛ موضوعی که بیش از پیش زنگ خطر را به صدا درآورده است.
ضعف ساختاری در دفاع
یکی از مشکلات اصلی تیم ملی به نظر میرسد نبود هماهنگی بین مدافعان میانی و کناری باشد. تغییرات مداوم در ترکیب خط دفاعی، استفاده از بازیکنان مختلف و عدم ثبات تاکتیکی باعث شده ساختار دفاعی شکننده به نظر برسد. در عین حال، خط هافبک نیز در وظایف دفاعی عملکرد قابل قبولی نداشته و همین موضوع فشار زیادی بر مدافعان وارد کرده است.
نقش دروازهبانها
انتقادها تنها متوجه مدافعان نیست. دروازهبانهای تیم ملی نیز در برخی بازیها واکنشهای مطمئنی نداشتهاند. محرومیت علیرضا بیرانوند از بازیهای ملی و نبود یک جانشین آماده و باثبات، معضل دیگری است که تیم ملی را آسیبپذیر کرده است. پیام نیازمند که به عنوان جانشین بیرون در بازیهای اخیر درون دروازه تیم ملی ایستاده بسیار نامطمئن نشان داده به طوریکه مقابل تاجیکستان گل بسیار مبتدیانهای دریافت کرد که بر نگرانیهای موجود افزود.
پیامدها برای آینده
با توجه به نزدیکشدن بازیهای حساستر در جام جهانی و اینکه تیمهای حریف به مراتب باتجربهتر و زهردارتر از حریفان فعلی هستند، تداوم این ضعف میتواند پیامدهای سنگینی داشته باشد. تیمهای سطح اول دنیا و به خصوص تیمهای اروپایی و آمریکای جنوبی یا حتی تیمهای آفریقایی بهراحتی از این شکافها استفاده خواهند کرد و شانس ایران برای موفقیت را به شدت کاهش میدهند.
راهکارها و پیشنهادات
۱. ثبات در ترکیب خط دفاعی: انتخاب یک زوج ثابت در قلب خط دفاع و استفاده مداوم از مدافعان کناری مشخص میتواند به هماهنگی بیشتر کمک کند.
۲. تقویت نقش هافبکهای دفاعی: بازیکنان میانی باید در قطع حملات و پوشش فضاهای خالی فعالتر عمل کنند تا فشار از روی مدافعان کاسته شود.
۳. انتخاب یک دروازهبان شماره یک: تعیین دروازهبان اصلی و اعتماد به او در دیدارهای حساس میتواند آرامش و انسجام بیشتری به خط دفاعی بدهد.
۴. تمرکز بر پرس تیمی: بازگشت به پرس هماهنگ در زمین حریف و جلوگیری از شکلگیری حملات، از جمله نکاتی است که تیم ملی باید بیشتر به آن توجه کند.
۵. کار ویژه در تمرینات دفاعی: قلعهنویی و کادرفنی باید زمان بیشتری را صرف تمرینات مربوط به هماهنگی خط دفاع و بازسازی ساختار تدافعی تیم کنند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *