کاراته ایران روی گنج افتخارات هروی؛ رئیس جوان چگونه چشمش را روی جگرگوشه خود بست؟!
مسعود رهنما، رئیس تازهکار فدراسیون کاراته، هنوز جوهر حکم ریاستش خشک نشده، با اظهارنظرهایی متناقض نشان داده است که مسیر مدیریت ورزشی با قهرمانی یا مربیگری تفاوتی از زمین تا آسمان دارد.
رهنما در اولین روزهای کاریاش مدعی شد که رسانهها بهصورت هماهنگ لقب "پرافتخار" را به شهرام هروی نسبت دادهاند و اصل این عنوان را زیر سوال برد. اینکه رئیس جوان و بیتجربه چنین به رسانهها میتازد، شاید بیشتر به حساب خامی مدیریتی او گذاشته شود.
اما همین رئیس تازه وارد خیلی زود ورق را برگرداند و در مصاحبهای دیگر هروی را "جگرگوشه" خود خواند! هنوز گِل حرفش خشک نشده بود که از انتقاد تند به تمجید احساسی رسید که نشانهای روشن از ناپختگی و شتابزدگی است.
حال اگر به افتخارات زمان سرمربیگری شهرام هروی نگاه کنیم پرسش اساسی اینجاست که مگر این همه موفقیت، افتخار نیست؟
مدال طلای سجاد گنجزاده در المپیک توکیو
بهترین نتیجه تاریخ کاراته ایران در رقابتهای قهرمانی جهان که در سال ۲۰۱۶ با ۳ طلا و ۲ برنز از ۶ فرصت بدست آمد.
دومین نتیجه ماندگار کاراته ایران در رقابتهای قهرمانی جهان که در سال ۲۰۱۸ با ۲ طلا، ۱ نقره و ۲ برنز از ۶ فرصت رقم خورد.
عملکرد درخشان در وُرد گیمز ۲۰۱۷ با ۱ طلا و ۳ نقره از چهار ورزشکار!
۲ طلا، ۱ نقره و ۱ برنز در بازیهای آسیایی جاکارتا با چهار کاراتهکا.
نخستین قهرمانی کومیته تیمی دانشجویان جهان (مونتهنگرو ۲۰۱۴).
۵ طلای تیمی آسیا و نقره تیمی جام جهانی اسپانیا.
قهرمانیهای متعدد در لیگهای جهانی کاراته.
تمام این افتخارات در دورهای رقم خورد که هدایت تیم ملی بر عهده هروی بود. کارنامهای که هر فدراسیونی در آسیا به آن میبالد، حالا توسط رئیس تازهکار زیر سوال میرود.

شاید نظر رهنما این است که هروی مربی خوبی نبوده و این افتخارات چنگی به دل نمیزند! به هر حال عقیده او قابل احترام است، اما در صورت حضور سجاد گنجزاده بیتجربه روی صندلی هدایت تیم ملی، قطعاً سجاد هم در آتش این تصمیم اشتباه و احساسی میسوزد.
آقای رهنما! اینجا صندلی ریاست فدراسیون کاراته است. این صندلی، صبر، ظرفیت و حسابگری میخواهد. اگر از همین ابتدا با هر نسیمی جهت عوض کنید بهزودی با طوفانهای جدیتری روبهرو خواهید شد.
شاید بهتر باشد مربیان تازهکار و جوان را به عنوان نفر دوم استفاده کنید تا کسب تجربه کنند. سوزاندن سرمربی فعلی تیم ملی کاراته و گزینه بعدی، اوج سوءمدیریت را میرساند.
در پایان باید گفت مدیری که بر صندلی ریاست فدراسیون کاراته مینشیند، اگر حسابشده و مدبرانه عمل نکند نهتنها فرصتهای آینده را میسوزاند بلکه میراث گذشته را هم خدشهدار خواهد کرد.
انتهای پیام/

