«کشتی‌گیران»؛ روایتی الهام‌بخش از قهرمانان گمنام بر پرده پویانمایی

طبق اعلام روابط عمومی رسانه ملی، این اثر بلندپروازانه که در قالب مجموعه‌ای ۵۲ قسمتی و با حمایت مرکز پویانمایی صبا و فدراسیون کشتی تولید می‌شود، تلاشی است برای بازآفرینی ارزش‌های کهن در بستری نو و جذاب برای کودکان و نوجوانان امروز. «کشتی‌گیران» فقط داستان یک قهرمان نیست، بلکه روایتی الهام‌بخش از هزاران نوجوان گمنام این سرزمین است که در سایه تلاش، استقامت و ایمان، مسیر دشوار رسیدن به قله‌های افتخار را طی می‌کنند. قهرمان این داستان از یکی از مناطق محروم ایران برخاسته و در مسیر تبدیل به قهرمان جهان، نه‌تنها با حریفان، که با موانع درونی و اجتماعی‌اش نیز می‌جنگد. این روایت، عصاره‌ای از تاریخ شفاهی قهرمانان واقعی کشتی ایران است؛ از کوچه‌های خاکی تا سکو‌های جهانی.

کیانوش عابدی، کارگردان و تهیه‌کننده این پویانمایی، با بهره‌گیری از تجربه سال‌ها فعالیت در عرصه پویانمایی و شناخت دقیق فضای نوجوانان، اثری خلق کرده که در عین جذابیت بصری، بر پایه پژوهش‌های میدانی و گفت‌و‌گو با قهرمانان ملی استوار است. شخصیت‌پردازی‌ها واقع‌گرا، فضا‌ها ملموس و روایت‌ها متناسب با روحیه مخاطب نوجوان طراحی شده‌اند تا نه‌تنها سرگرم‌کننده، بلکه الهام‌بخش نیز باشند. «کشتی‌گیران» تلاش می‌کند تا اخلاق، تواضع، احترام به پیش‌کسوت و مبارزه‌طلبیِ جوانمردانه را به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از قهرمانی معرفی کند. حمایت فدراسیون کشتی نیز نشان‌دهنده اهمیت ملی این طرح است. «کشتی‌گیران» قرار نیست تنها یک پویانمایی باشد، بلکه چشم‌اندازی است برای پیوند دادن کودکان ایرانی با ارزش‌های ورزشی و هویتی کشورشان. این پویانمایی، تلاشی هوشمندانه است برای آنکه «قهرمان» نه در فضای مجازی و خیالی، بلکه در کوچه‌های همین سرزمین، با لهجه و فرهنگ همین مردم قد علم کند.

«کشتی‌گیران» پشتوانه‌ای برای ورزش اول کشور

کیانوش عابدی، تهیه‌کننده و کارگردان پویانمایی «کشتی‌گیران»، درباره فکر و چگونگی خلق این اثر گفت: استودیو پویانمایی آسوری که هشت سال است در آن کار می‌کنم، مجموعه‌هایی ورزشی را برای خارج از ایران کار کرده بود. زمانی که با مدیر وقت صبا، آقای لیوانی جلسه‌ای داشتیم، او از تولیدات ما خوشش آمد و خواست که به‌جای خارج از ایران، برای داخل کار کنیم.

وی ادامه داد: درحقیقت، ما مجموعه پویانمایی‌هایی را برای کشور ترکیه ساخته بودیم (سریالی ۵۲۰ دقیقه‌ای و یک سینمایی ۸۵ دقیقه‌ای که در ۲۰۰ سینما در ترکیه اکران شده بود) که حول یک هنرستان ورزشی بود که رشته‌های دوومیدانی، تیراندازی، تکواندو و ... داشت و زمانی که دوستان این تولیدات را دیدند، خواستند که با موضوعی داخلی، آثاری برای ایران بسازیم.

این انیماتور گفت: در جلساتی که داشتیم، پیشنهاد شد پویانمایی‌ای با مختصات ورزش اول کشور، یعنی کشتی تولید شود و از ما خواستند که هم ما و هم مرکز پویانمایی صبا در ساخت این اثر همکاری کنیم که درنتیجه، فیلمنامه این کار نوشته شد و ما شروع به ساخت پویانمایی «کشتی‌گیران» (چیزی شبیه به فوتبالیست‌ها) کردیم.

وی خاطرنشان کرد: مبنا این بود که در مرحله اول، ۵۲ قسمت ۱۵ دقیقه‌ای ساخته شود که به‌تازگی ۱۳ قسمت آن از شبکه سوم سیما پخش شد و مشغول تولید فصل دومیم. اگر کار مقبول بیفتد، قرار است این کار به ۱۰۴ قسمت یا بیشتر هم برسد.

عابدی تصریح کرد: سیاست تولید این کار هم تشویق بچه‌ها به ورزش و مباحث پزشکی ورزشی بود و هم اینکه می‌خواستیم پشتوانه‌ای برای ورزش اول کشور خودمان داشته باشیم؛ یعنی همان کاری را که ژاپنی‌ها در فوتبال کردند، ما در کشتی دنبال کنیم.

طی فرایند یک‌ساله پیش‌تولید

عابدی در پاسخ به این سؤال که چرا به‌جای قالبی، چون لایو-اکشن، از پویانمایی برای تولید این قصه استفاده شده است، تأکید کرد: برای بچه‌ها پویانمایی هیجان بیشتری دارد و به‌دلیل رنگ‌ولعاب و تخیلی که در خود دارد، معمولاً برای بچه‌ها جذاب‌تر است، اما لایو-اکشن برای بزرگسالان جذابیت بیشتری دارد. کودکان عمدتاً به کامیک بوک، پویانمایی، نقاشی و حتی بازی‌های رایانه‌ای علاقه وافری دارند؛ زیرا خلاقیت‌هایی را که در ذهن دارند، در این تولیدات می‌بینند و دست ما هم در تولید پویانمایی نسبت به لایو-اکشن بازتر است.

این انیماتور ادامه داد: دو سال و نیم پیش، صحبت‌های اولیه را داشتیم و بعد سراغ تحقیق و تفحص میدانی و استادان بزرگی، چون حاج آقای طالقانی و برزگر رفتیم و حتی از جویبار که مهد کشتی ایران است و باشگاه‌هایی که در این شهر قرار دارد، دیدن کردیم. یک سال طول کشید که به فیلمنامه، قرارداد و تولید برسیم. این موضوعات مهم است، چون کار درباره کشتی‌گیران یک بار ساخته می‌شود و اگر خوب باشد ماندگار می‌شود و گرنه دیده نمی‌شود و فراموش می‌شود.

عابدی تصریح کرد: ما در پویانمایی «کشتی‌گیران» تلاش کردیم تا وارد دنیای کشتی‌گیر‌ها شویم و دنیا را از دید آنان ببینیم و نشان دهیم آنها دنیا و زندگی را چگونه می‌بینند و از کجا شروع می‌کنند، مشکلاتشان چیست، چرا اساساً کشتی را انتخاب می‌کنند، مشکلات و دغدغه‌هایشان چیست. ازسوی‌دیگر، خاطرات روی تشک این آدم‌ها در کنار سایر بازیکنان و مربیان را بررسی کردیم.

وی افزود: همه اینها را طبقه‌بندی کرده و فیلم و عکس گرفتیم. همین‌که این مسیر برای یک کار طی شود خودبه‌خود در ناخودآگاه می‌نشیند. این تجربیات غیرمستقیم در کار ما اعمال شد و تمام تلاشمان را کردیم که به زندگی کشتی‌گیر‌ها نزدیک شویم.

تهیه‌کننده و کارگردان این پویانمایی در پاسخ به این سؤال که مشکلات ساخت این پویانمایی چه بوده است، اظهار کرد: مشکلات زیاد است؛ چراکه رقبای داخلی و خارجی بسیاری وجود دارند و بچه‌ها پویانمایی‌های روز دنیا را می‌بینند؛ پویانمایی‌هایی که با زرق‌وبرق‌های زیاد و بودجه‌های کلان تولید شده‌اند. بودجه‌های ما در این حد و اندازه نیستند و رقابت نابرابر است. ضمن اینکه برخی از طرح‌های داخلی که حمایت دولتی یا شرکت‌های خصولتی را دارند، نیرو‌های خوب را با قیمت بالاتر جذب می‌کنند و ما نمی‌توانیم با بودجه کم از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم.

فرصت مغتنمی‌که نباید از کف داد

عابدی ادامه داد: اکثر کسانی که کار را دیده‌اند، خوششان آمده است؛ از منظر فنی و فنونی که باید در کار مورد توجه قرار گیرد، برای کسانی که در فدراسیون هستند یا همه کشتی‌گیرانی که برنامه را دیده‌اند، مقبول افتاده و از منظر پویانمایی هم جذاب بوده است. کلاً کار بد نشده است، هرچند خودم نباید تعریف کنم.

وی یادآور شد: بسیاری کار را از این منظر دوست داشتند که درعین‌حال که فرهنگ و هویت ایرانی را در این اثر می‌بینند، آن را به‌لحاظ فنی و کیفیت، شبیه به کار‌های خارجی می‌بینند و این موضوع برایشان جالب است.

عابدی درباره رده سنی این پویانمایی گفت: ما این کار را برای نونهالان و نوجوانان (۹ تا ۱۳ سال) تعریف کرده‌ایم؛ اما با اقبال بزرگ‌تر‌ها هم روبه‌رو شده است.

این انیماتور با تأکید بر اهمیت و اثرگذاری پویانمایی در دنیای امروز عنوان کرد: کره جنوبی در سال ۲۰۲۵ یک میلیارد دلار درزمینه پویانمایی سرمایه‌گذاری کرده است؛ پویانمایی قالب اثرگذاری است. می‌توانیم ناهنجاری‌ها و مشکلات را باواسطه و به‌زبان پویانمایی به کودکان القا کنیم؛ چراکه امروز نصیحت مستقیم و شعارگونه جواب نمی‌دهد و پویانمایی وسیله‌ای است که می‌تواند این کار را انجام دهد. ضمن اینکه در تمام دنیا در بحث فرهنگی و جنگ نرم همه کشور‌ها آن چیزی را که دوست دارند و برایشان مهم است، به‌وسیله پویانمایی می‌سازند و منتقل می‌کنند، مثلاً انیمه امروز صرفاً یک سبک پویانمایی نیست، بلکه یک فرهنگ ژاپنی است که چند دهه سرمایه‌گذاری ژاپن را پشت‌سر خود دارد.

انتهای پیام/