یادداشت|
آسیب‌شناسی شبِ تلخ فوتبال ایران؛ علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد
از زمانی که هوادار ملوان در بازی برابر سپاهان درگذشت، موجی از غم و ناراحتی به جامعه فوتبالی کشور تزریق شده و به جای پیدا کردن راهکار برای جلوگیری از این مشکل در آینده، بیشتر به دنبال مقصر می‌گردند.
خبرگزاری میزان - مرگ هواداران در ورزشگاه‌های فوتبال نه تنها در ایران بلکه در هیچ کجای جهان یک اتفاق عادی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت؛ عدم خدمات‌رسانی به موقع آمبولانس و فاجعه در سیستم خدمات‌دهی ورزشگاه‌ها از مدت‌ها پیش در فوتبال ایران مشهود بود و نمی‌توان درگذشت تلخ یک هوادار را عادی‌انگاری کرد چون ورزشگاه محل تفریح و نشاط است، نه میدان جنگ یا بیمارستان که کسی بخواهد جان خود را به این راحتی‌ها از دست بدهد.
با مراجعه به نمونه‌های تاریخی مشابه با وضعیت کنونی متوجه می‌شویم، مشکلات ما در فوتبال بنیادین است و چه بسا اگر شرایط مناسبی از نظر زیرساختی در استادیوم‌های ما فراهم بود، این هوادار بی‌گناه جان خود را به این راحتی‌ها از دست نمی‌داد یا حداقل مسئول متخلف و کسی که قصور کرده از سمت خود برکنار می‌شد.
نمونه‌های جهانی مشابه درگذشت هوادار ملوان
در جریان دیدار تاتنهام و نیوکاسل در سال ۲۰۲۱، یکی از هواداران به دلیل سقوط از ارتفاع در ورزشگاه سن جیمز پارک دچار مشکل شد. در این هنگام بازی متوقف شد تا امکانات امدادی برای احیای جان هوادار صدمه دیده به کار گرفته شود و در دیدار کادیز و بارسلونا در سال ۲۰۲۲، بازی به دلیل حال بد یکی از هواداران متوقف شد تا امکانات درمانی به او اختصاص پیدا کند.
در دیدار فولام و بلکپول در سال ۲۰۲۲، بعد از ایست قلبی هوادار فولام بازی به مدت ۴۰ دقیقه متوقف شد و در جریان بازی گرانادا و بیلبائو در سال ۲۰۲۳، تماشاگر تیم گرانادا، دچار ایست قلبی شد و بازی از دقیقه ۱۷ متوقف و در نهایت به روزی دیگر موکول شد.
اما در ایران و زمانی که کم‌کاری مسئولان باعث درگذشت این هوادار شده بود، داوود رفعتی که مسئولیت برگزاری مسابقات لیگ را دارد، در گفت‌وگو با تلویزیون از تصمیم خود مبنی بر ادامه بازی یا حتی عدم مسئولیت‌پذیری نسبت به جان هوادار دفاع کرد که نوع ادبیات او انتقادات زیادی را به همراه داشته است.
یکی از موضوعاتی رفعتی مطرح کرد این بود که آمبولانس فقط برای بازیکنان است و اگر تنها آمبولانس موجود در ورزشگاه برای این هوادار استفاده می‌شد و اتفاق تلخ دیگری در زمین برای بایکنان رخ می‌داد، حواشی به مراتب تلخ‌تری به وقوع می‌پیوست، اما شاید بهتر بود این مطالب به شکل بهتری مطرح می‌شد تا جان از دست رفته این هوادار در مقابل بازیکنان بی‌ارزش جلوه داده نشود.
گرچه برای این حرف‌ها دیگر دیر شده باشد، اما می‌توان علاج واقعه قبل از وقوع کرد و باید هر چه سریع‌تر قانونی در این زمینه در لیست قوانین نانوشته فوتبال ما نوشته و تنظیم شود تا بدون استقرار امکانات سخت افزاری پزشکی برگزاری هیچ مسابقه‌ای در هیچ سطحی در هیچ رده سنی بدون آن امکان‌پذیر نباشد چه بسا که ممکن است هر آن این تلخی بی‌پایان دوباره در گوشه دیگری از ایران تکرار شود.
به نظر می‌رسد برای جلوگیری از تکرار چنین اتفاقات تلخی فدراسیون فوتبال و مسئولان مربوطه در سازمان لیگ به جای صدور بیانیه برای شناسایی مقصر یا مقصران احتمالی، باید با آسیب‌شناسی دقیق اتفاقات رخ داده و استفاده از تجربیات گذشته داخلی و نمونه‌های مشابه خارجی رویکرد خود را تغییر دهند.
بدون شک جان انسان‌ها در زمین مسابقه، چه ورزشکار و چه هوادار مهم‌تر از نفسِ برگزاری بازی و رویداد مربوطه است چراکه این آنها هستند که به فوتبال وجهه و شخصیت می‌دهند و نبودشان جذابیت را از میدان مسابقه می‌گیرد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *