روزه زمینه‌ساز تقرب به خداوند متعال است

مهدی صدوقی در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان درباره دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان گفت: روزه از جمله اعمال عبادی است که در تمام ادیان الهی با روش‌های مختلفی وجود دارد و از ارکان اصلی ادیان به شمار می‌آید. روزه در واقع عنایت خاصی است که خداوند به روزه‌دار دارد و آن را به بندگان خود سفارش کرده تا در سایه آن، بتوانند با رهانیدن خود از دام‌های شیطان، خود را در مسیر انبیا و ائمه (ع) قرار دهند و از هرگونه فساد و بیماری نیز مصون نگه می‌دارد.

وی به مضمون دعای روز نوزدهم ماه مبارک اشاره و بیان کرد: بندگان در این روز از خداوند متعال می‌خواهند (اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِیْهِ حَظِّی مِنْ بَرَکاتِهِ، وَسَهِّلْ سَبِیلِی إِلى خَیْراتِهِ، وَلا تَحْرِمْنِی قَبُولَ حَسَناتِهِ، یا هادِیا إِلى الحَقِّ المُبِینِ،‌ای خدا در این روز بهره مرا از برکاتش وافر گردان، و به‌سوی خیراتش، مسیرم را سهل و آسان‌ساز، و از حسنات مقبول آن، مرا محروم مساز،‌ای راهنمای به سوی دین حق آشکار.» در این دعا نکاتی همچون بهره‌مندی از خیرات و برکات و حسنات روز‌های ماه رمضان را نصیب آنان کند.

صدوقی روزه را از دیدگاه قرآن کریم موردبررسی قرارداد و بیان کرد: در آیه ۱۸۳ بقره خداوند متعال می‌فرمایند: «یا ایّها الّذین ءامنوا کتب علیکم الصیّام کما کتب علی الّذین من قبلکم لعلّکم تتّقون،‌ای اهل ایمان! بر شما هم روزه داشتن فرض شد، چنانچه بر امت‌های گذشته نیز فرض شده است و این دستور برای آن است که شما پرهیزکار شوید.» ابوحمزه ثمالی از امام حسین (ع) نقل می‏کند که فرمودند: «هر کس به آن‏چه خداوند بر او واجب کرده است عمل کند، از بهترین مردم است.» علامه طبرسی مفسر بزرگ قرآن نیز بر ابعاد روزه در میان همه ادیان تاکید دارند و معتقد هستند، روزه در میان انبیا و امت آنان همواره از زمان آدم تاکنون موردتوجه بوده است.

این کارشناس علوم قرآنی فرمان‌برداری از دستور خداوند و روزه‌داری را مهم خو اند و تاکید کرد: خداوند متعال قوانینش را بر مبنای فطرت انسان‌ها بنانهاده و در دستوراتش مصلحت انسان را لحاظ کرده است. امام باقر (ع) می‌فرماید: «خداوندی که انسان را خلق کرده می‌داند که چه چیزی برای او مفید و چه چیزی مضر است در نتیجه چیز مفید را حلال و چیز مضر را حرام کرده است.» از این رو روزه علاوه بر برکات جسمی برکات روحی را نیز به دنبال دارد، تزکیه نفس را ایجاد می‌کند. روزه مایه تقرب به خداوند متعال است.

وی روزه‌داری از منظر ائمه معصومین (ع) را موردبررسی قرارداد و افزود: امام صادق (ع) درباره اهمیت روزه می‌فرمایند: «مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْماً فِی شِدَّةِ الْحَرِّ فَأَصَابَهُ ظَمَأٌ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ أَلْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُ، هر کس برای خداوند در روزی بسیار گرم روزه بگیرد و تشنه شود، خداوند هزار ملک را موظف می‌کند تا بیایند و صورت این روزه‌دار را مسح کنند و به او بشارت (بهشت) بدهند، تا اینکه در وقت افطار خداوند به او می‌فرماید:چقدر بوی تو و روح تو خوش‌بو شده‌اند.‌ای ملائکه من! شاهد باشید که من این بنده‌ام را بخشیده‌ام.» ایشان همچنین می‌فرمایند: روزه گرفتن در گرما از بهترین جهاد‌ها است.» خداوند متعال در مورد روزه می‌فرماید: «روزه برای من است و من خودم پاداش او هستم، یعنی تقرب به من بهترین پاداش اوست.» و قطعا پاداشی بر تراز روزه‌داری برای مومنان وجود ندارد.

صدوقی تاکید کرد: روزه انسان را به نظم و قناعت و صبر و سایر فضائل عادت می‌دهد. روزه سبب تقویت روح ایمان در انسان می‌شود. انسانی که تنها به خاطر خدا و در راه او روزه می‌گیرد، بهترین و بالاترین نتیجه را خواهد گرفت؛ چرا که به‌وسیله تربیت نفس و ایستادگى در مقابل تمایلات جسمانى و تسلط بر نفس سرکش اماره، آن‌چنان اراده‌ای پیدا می‌کند که چه بسا هیچ دستور اخلاقى و تربیتى دیگرى نمی‌تواند این اثر را داشته باشد.

انتهای پیام/