رؤسای قوه قضائیه وکیل آنلاین مجله حقوقی

ضعف دیپلماسی یا صرفه‌جویی مالی؟/ فرصتی که دبیر برای عضویت در اتحادیه جهانی کشتی از دست داد

11:11 - 19 شهريور 1401
کد خبر: ۴۴۳۷۶۵۹
علیرضا دبیر بعد از ناکامی در عضویت در اتحادیه جهانی کشتی مدعی شد حاضر نیست پول کشتی را برای رأی آوردن هزینه کند، اما آیا عضویت در فدراسیون جهانی موضوع کم اهمیتی است؟

خبرگزاری میزان - هنوز ضجه‌های و اشک‌های سعید عبدولی روی تشک بازی‌های المپیک لندن یا بهت و حیرت محمدعلی گرایی در بازی‌های آسیایی اینچئون از یاد علاقمندان از کشتی نرفته است. البته اینها تنها نمونه‌ای از ضایع شدن حق کشتی‌گیران کشورمان در میادین بین‌المللی است و هرکدام از علاقمندان به کشتی خود به تنهایی می‌توانند نمونه‌های بسیاری از این دست بیاورند.

از گذشته تا کنون همه متفق‌القول معتقدند یکی از دلایل اصلی این حق‌خوری‌ها نداشتن نماینده در اتحادیه جهانی کشتی بوده است چراکه کسی نبوده تا با نفوذ در بالاترین رکن تصمیم‌گیر کشتی بتواند حق نمایندگان کشورمان را در بزنگاه‌های حساس بستاند.

در گذشته‌های نه چندان دور ایران کم و بیش نمایندگان تأثیرگذاری را در فدراسیون جهانی کشتی داشته است از مهدی خالدی گرفته تا دکتر توکل، اما سال‌ها بود که کشتی ایران از این فرصت محروم بود که نمونه‌های ذکر شده در بالا و موارد فراوان دیگر در همین اثنا رخ داد، اما سرانجام رسول خادم در سال 2017 بعد از سال‌ها موفق به کسب کرسی مهم حضور در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی شد.

در حاشیه مسابقات قهرمانی جوانان جهان در ماکون فرانسه مراسم رای گیری برای انتخاب ۶ عضو هیئت رییسه اتحادیه جهانی کشتی برگزار شد که از میان ۱۱ کاندیدای این پست رسول خادم با کسب ۷۶ رای از مجموع ۹۸ رای به عنوان نفر نخست برای مدت 4 سال راهی هیئت رییسه این اتحادیه شد

این اتفاق نتیجه دیپلماسی بسیار فعال خادم طی مدت حضورش در راس فدراسیون کشتی بود به طوری که وی موفق شد در میان افراد پرنفوذ که سال‌ها در این پست قرار داشتند به عنوان نفر نخست انتخاب شود. هر چند حدود 2 سال بعد با استعفای خادم این کرسی مهم نیز از دست رفت تا تمام زحمات انجام شده بر باد برود.

بعد از سال‌ها بار دیگر مسئولان فدراسیون کشتی عزم خود را برای تصاحب این کرسی مهم جزم کردند، ابتدا حمید سوریان برای حضور در این رویداد مهم نامزد شد، اما در نهایت از حضور در انتخابات کناره گیری کرد تا علیرضا دبیر شخصاً وارد انتخابات شود که در نهایت هم نتوانست رأی لازم را بیاورد و با کمترین آرای ممکن مجمع را ترک کرد.

البته دبیر در توجیه این ناکامی عنوان کرد: من چه حلال باشد یا غیرحلال بلد نیستم پول در این راه‌ها خرج کنم. تمرکز من روی این است که ابتدا تیم‌های کشتی در رده‌های مختلف نتیجه بگیرند چرا که اگر ۱۰ نماینده هم در اتحادیه جهانی داشته باشیم آنجا نتیجه نگیریم فایده‌ای ندارد، البته داشتن نماینده در اتحادیه جهانی هم مهم است، بالاخره در جاهایی که بحث داوری پیش می‌آید یا گرفتن میزبانی مسابقات، داشتن نماینده اهمیت دارد. روحیه من با سفر رفتن جور در نمی‌آید. این کار آدمی را می‌خواهد که دائما به کشورهای مختلف برود و رایزنی کند. این‌ها تازه ۸ یا ۹ شب در رستوران‌ها می‌نشینند و لابی می‌کنند اما من ۹ و نیم شب می‌خوابم و اصلا نمی‌توانم. من اهل سفر به کشورها نیستم و برای اینجا هم چون سوریان کنار کشید مجبور شدم بیایم. برای موفقیت در انتخابات هم هیچ هزینه‌ای نکردم.

البته دبیر هم به روشنی به تأثیر حضور در اتحادیه جهانی کشتی اشاره کرده است که نداشتن نماینده می‌تواند چه آسیب‌هایی برای کشتی داشته باشد، اما بازهم عدم از دست رفتن این کرسی را چندان مهم نداسنته است. البته همانطور که همه می‌دانند هزینه کردن در این زمینه به نوعی سرمایه‌گذاری است چرا که از دست رفتن یک مدال می‌تواند هزینه‌های روانی و مادی زیادی برای ورزش اول کشور داشته باشد، به خصوص در میادین مهمی مانند بازی‌های المپیک که حتی یک مدال برنز هم می‌تواند ارزشمند باشد.

با این حال به نظر می‌رسد قبل از پیش کشیدن بحث هزینه کردن برای بدست آوردن چنین کرسی‌های مهمی مسئولان ورزش ما باید راه رایزنی و دیپلماسی ورزشی را به خوبی فرا بگیرند تا در چنین بزنگاه‌هایی بتوانیم از آن استفاده کنیم. بدون شک همه چیز در هزینه کردن خلاصه نمی‌شود و شناخته شدن در این رشته ورزشی اهمیت به مراتب بالاتری در این میان دارد. حضور علیرضا دبیر به عنوان یکی از قهرمانان شناخته شده کشتی و برند این رشته ورزشی در هیئت رئییسه اتحادیه کشتی نه تنها برای دبیر بلکه برای آن فدراسیون جهانی نیز افتخار بزرگی محسوب می‌شود چراکه حضور قهرمان المپیک، وزن آن هیئت رئیسه را بالا می‌برد، اما دبیر هم باید بداند از این مزیت چگونه باید استفاده کند. بدون شک نیاز نیست او هم مانند بسیاری از کاندیداهای حضور در هیئت رئیسه به اندازه آنها هزینه کند یا خود را در بوته آزمایشات بیشتر و سخت‌تری قرار دهد چراکه وجهه بین‌المللی و مدال‌های قهرمانی‌اش به خودی خود کفه ترازو را به سمت وی سنگین‌تر می‌کند.

امید است مسئولان فدراسیون کشتی و در رأس آنها دبیر با برنامه‌ریزی بهتری برای انتخابات بعدی که حدود 2 سال دیگر برگزار می‌شود موفق به بازگرداندن این کرسی حساس و حیاتی به ورزش اول کشور کنند.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *