دغدغه های روستایی "هندوستان" در افغانستان
به گزارش گروه بین الملل ، پیش از این نیز دهلی ۱۲۰ میلیون دلار برای توسعه روستاهای افغانستان به کابل کمک کرده است.
اینکه چرا دهلی دغدغه روستاهای افغانستان را دارد، بخشی از آن به رقابت هندوستان و پاکستان در خصوص گروههای مسلح تحت حمایت اسلام آباد برمی گردد. برای تبیین این موضوع باید به ترکیب جمعیتی کشور افغانستان توجه کنیم.
ساختار جامعه امروز افغان واتاب این حقیقت است که فاصله میان شهرنشینی و روستا نشینی بسیار بیشتر و تفاوت ها عمیق تر از گذشته شده است. به این معنا که همه امکانات و دسترسی ها برای شهرنشینان افغان است و روستا نشینان که ۷۵ درصد از آحاد این جامعه را تشکیل می دهند، در شرایط بسیار بدی قرار دارند.
وقتی ۲۵ درصد از یک جامعه همه بهرمندی ها را داشته و ۷۵ درصد دیگر چیزی برای خوردن نداشته باشد، توازن آن جامعه بهم خواهد خورد. کافی است روستا نشینان افغان به بلایای طبیعی در یک سال زراعی دچار شوند، آنوقت است که زیر پرچم گروهای مسلح جمع می شوند.
روستاییان افغانی بی بهره از امکانات، وقتی دچار عسرت می شوند، دو راه پیش رو دارند. یا باید بروند در شهرها و کارگر ساعتی باشند یا با وعده های مالی خوب گروههای مسلح، زیر پرچم آنان جمع شوند که روستاییان راه دوم را انتخاب کرده اند.
واقعیت این است که قدرت گیری طالبان فقط منحصر به حمایت های بیرونی نیست، بلکه این ساختار حکومتی افغانستان است که تولید طالب می کند. تا زمانی که دولت افغانستان به روستاییان به عنوان ۷۵ درصد از جمعیت این کشور بی توجه است، گروههای مسلح هر روز بیشتر از گذشته بازتولید و تکثیر می شوند.
هندوستان که رقابتی پنهان با پاکستان در افغانستان دارد، به نفوذ اسلام آباد بر گروههای مسلح در جغرافیای افغانستان آگاه است. دهلی نو دریافته است چنانچه در بلندمدت مشکلات افغان های روستا نشین حل شود، در واقع قدرت نفوذ اسلام اباد در این کشور کاهش خواهد یافت.
