افزایش "شکارچیان" پاکستانی و عرب در شرق افغانستان

به گزارش سرویس بین الملل روزنامه سرخط نوشت که شکارچیان پاکستانی و عرب با کمک زورمندان و بزرگان محلی در ولایت غزنی، حیوانات وحشی و پرندگان کمیاب را در دشت ناهور و منطقه‌ آب ایستاده‌ این ولایت شکار می‌کنند و سپس برای فروش به کشورهای اروپایی، آسیای میانه و حتی آمریکای لاتین می‌فرستند.
 
در ولایت غزنی پرندگان و حیوانات وحشی چون آهو، گربه کوهی، باز، عقاب، کبک، غاز حسینی و لک لک سیبری وجود دارند که در این اواخر توجه‌ شکارچیان عرب و پاکستانی را به خود جلب کرده است.
 
این‌بار حضور شکارچیان پاکستانی نسبت به عرب‌ها تازگی دارد، قبل از این عرب‌های قطری بارها برای شکار به افغانستان سفر کردند، اما این نخستین باری است که از حضور شکارچیان پاکستانی در افغانستان گزارش می‌شود.
 
غزنی از ولایات کوهستانی و حاصلخیز افغانستان است که پرندگان وحشی پس از مهاجرت از کشورهای آسیای میانه در این‌ ولایت تخم‌گذاری می‌کنند و سپس به هند و پاکستان می‌روند، اما تدابیر ضعیف نهادهای مسئول در جلوگیری از شکار، شکارچیان پاکستانی و عرب را به این ولایت کشانده است.
 
جلال‌الدین ناصری رئیس اداره‌ حفاظت از محیط زیست ولایت غزنی می‌گوید: دشت ناهور ارزش ملی دارد و حیوانات وحشی و پرندگان کمیاب در آن‌جا وجود دارند که زورمندان محلی این ولایت در عوض پول‌های هنگفت زمینه‌ شکار برای پاکستانی‌ها و عرب‌ها را فراهم می‌سازند.
 
وی افزود: دشت ناهور و منطقه‌ی آب ایستاده که حیوانات مورد نظر این شکارچیان را در خود جای داده است، نستباً ناامن بوده و رفت و آمد این شکارچیان هم با ضمانت جانی همین زورمندان انجام می‌شود، چون از قدرت محلی برخوردار هستند.
 
شهروندان شهرستان ناهور در این باره می‌گویند شاهد حضور پاکستانی‌ها و عرب‌هایی بوده‌اند که توسط افراد بانفوذ زمینه‌ شکار بی‌رحمانه‌ حیوانات وحشی و پرندگان برای‌شان فراهم شده است.
 
آنها خاطرنشان کردند: ساکنان محلی توان مخالفت با این اقدامات را ندارند و با تهدیداتی روبرو می‌شوند.
 
کارشناسان محیط زیست اذعان دارند: به دلیل ناامنی در دشت ناهور و آب ایستاده، حضور دولت به کمترین میزان خود رسیده و در صورتی ‌که از این کار جلوگیری نشود، حیوانات و پرندگان این منطقه تا چند سال آینده منقرض خواهند شد.
 
  قرار است دشت ناهور با سپری کردن برخی ضوابط بین‌المللی به عنوان منطقه حفاظت شده معرفی شود.
 
افزون بر ولایت غزنی در شرق افغانستان، ولایت‌های هرات، فراه و نیمروز در غرب این کشور نیز بارها شاهد حضور شکارچیان قطری و کویتی غیرقانونی برای شکار پرندگان کمیاب بوده که با همکاری مقامات دولتی دست به این کار می‌زنند.
 
اعرابی که برای شکار حیوانات و پرندگان کمیاب به افغانستان می‌آیند از خانواده‌های پادشاهی کشورهای عربی هستند و روابط دوستانه‌ای با برخی مقامات دولتی افغانستان دارند.
 
غلام محمد ملک‌ یار معاون اداره ملی حفاظت از محیط زیست افغانستان در این باره اظهار داشت: این اداره بارها تلاش کرده تا جلو این خودسری‌ها را بگیرد، اما نتیجه نداده است، و حالا نسل اکثر پرندگان در افغانستان با خطر انقراض روبرو است.
 
شکار 138 نوع برنده بومی افغانستان در سال 1386 غیرقانونی اعلام شد، اما با گذشت 9 سال از این منع قانونی هیچ تغییری حاصل نشده است و در موارد انگشت شماری که با متخلفان برخوردی صورت گرفته در نهایت از محاکمه معاف شده‌اند.