چند نکته پیرامون مهمترین وقایع نیمه دوم ماه شوال

رضا وحیدی درگفت‌وگو با پیرامون رویدادهای روز پانزدهم ماه شوال گفت: ماه شوال یکی از ماه‌های قمری بوده و در روز پانزدهم ماه شوال وفات حضرت «عبدالعظیم حسنى(ع)» از نوادگان «امام حسن مجتبى (ع)» است ایشان از عالمان سادات حسنی و از راویان احادیث هستند.

وی در همین راستا ابراز کرد: شیخ صدوق، مجموعه روایات حضرت «عبدالعظیم حسنى(ع)» را با عنوان «جامع اخبار عبدالعظیم» گردآوری کرده و در زمان حیات خود به مومنان ارائه کرده است این روایات عموما پیرامون «امام رضا (ع)»، «امام جواد (ع)» و در زمان ولایت «امام هادی (ع)» بیان شده است از سوی دیگر ثواب زیارت «عبدالعظیم حسنی(ع)» را در برخی روایات برابر با ثواب زیارت «امام حسین (ع)» دانسته است.

این کارشناس علوم قرآنی به رویداد بیستم ماه شوال اشاره و بیان کرد: روز بیستم شوال مصادف است با تبعید «امام موسى کاظم (ع)» از مدینه به عراق، ایشان به دستور هارون الرشید، خلیفه ستمکار عباسی در مدینه دستگیر و به بصره تبعید شدند، این امام بزرگوار، مدتی در زندان عیسی بن جعفر حاکم بصره بودند اما وی به هارون نامه‌‏ای نوشت و درخواست کرد که «امام موسى کاظم (ع)» رابه فردی دیگر بسپارد، زیرا در تمام این مدت، سند و مدرکی بر ضد این امام بزرگوار نیافته است. هارون نیز «امام موسى کاظم (ع)» را به بغداد تبعید کرد و از وزیر خود فضل بن ربیع خواست که آن حضرت را به شهادت برساند، اما او نپذیرفت و سرانجام فردی به نام شاهک به دستور یحیی بن خالد برمکی، وزیر دربار عباسی و به خواست هارون، «امام کاظم (ع)» را به شهادت رساند.

وی پیرامون رویداد روز بیست و پنجم ماه شوال اظهار کرد: روز بیست و پنجم ماه شوال مصادف است با شهادت «امام جعفر صادق (ع)»، به واسطه یکی از خلیفه‌های عباسی و به نقل از روایت‌های تاریخی از روزى که منصور به حکومت رسید تا روز شهادت «امام جعفرصادق (ع)» که ۱۲ سال فاصله داشت با این همه این امام بزرگوار هرگز سرتسلیم در برابر این حاکم ظالم فرود نیاوردند، منصور به عناوین مختلف و حیله ها تلاش داشت تا «امام جعفر صادق (ع)» را مورد آزار و اذیت خود قرار دهد و چندین بار این امام بزرگوار را نزد خود فراخواند تا با دسیسه «امام جعفر صادق (ع)» را به شهادت برساند ولى موفق به انجام نیت شوم خود نشد.

وحیدی نقش «امام جعفر صادق (ع)» را در زمان ولایشان مورد بررسی قرار داد و خاطرنشان کرد: در روایات تاریخی پیرامون تاثیر روشنگری‌های «امام جعفر صادق (ع)» در جهت بیان حقایق برای افکار عمومی نکاتی فراوان بیان شده در یکی از این روایات نظر منصور حاکم عباسی بیان شده که وی در مورد «امام صادق (ع)» مى گوید: «جعفر بن محمد مثل یک استخوان در گلوى من است نه مى توانم بیرونش بیاورم و نه مى توانم آن را فرو برم نه مى توانم مدرکى از او بدست آورم و کلکش را بکنم و نه مى توانم تحملش کنم.» این امر نشانگر تدبیر سیاسی «امام جعفر صادق (ع)» در مقابله با حاکمان ظالم و اجرا نمودن احکام و شرع مقدس اسلام به شیوه و سنت «پیامبر اکرم (ص)» است.

 انتهای پیام/