دولت وحدت ملی افغانستان به فرهنگ و هنر "سینما" بی‌توجه است

 به گزارش سرویس بین الملل شماری از سینماگران، وضعیت سینما در افغانستان را ناگوار توصیف کرده می‌گویند که بدلیل بی توجهی دولت به فرهنگ و هنر سینما هیچ گونه تولید هنری و سینمایی ندارند.
 
لطیف احمدی از سینماگران مطرح افغانستان، در یک نشست خبری با جمعی از دیگر سینماگران گفت: هرچند با سقوط  طالبان در سال 2001 میلادی در افغانستان، انتظار می‌رفت که هنر سینمایی پس از خاموشی مورد توجه خاص دولت قرار بگیرد، اما با گذشت 16  سال مقام‌های ارشد دولت به فرهنگ و هنر سینما توجهی نکرده‌اند.
 
احمدی گفت: وضعیت سینمای افغانستان در حالت بسیار بدی قرار دارد و هیچ‌گونه تولیدی وجود ندارد، هیچ‌گونه ساخت و سازی نیست، هیچ‌گونه توجه ای دولت به هنر ندارد، یعنی این‌قدر دست‌کم گرفته شده که ما مجبور شدیم یک صدا را از اینجا بلند بکنیم و صدای دیگر را شاید خیابانی بسازیم.
 
 این سینماگر افغانستانی در این کنفرانس خبری افزود: وضعیت فرهنگ و هنر در افغانستان پس از انقلاب هفتم ثور سال 1357 تازه جان گرفته بود اما، با حاکم شدن مجاهدین در این کشور، سینماگران مجبور شدند تا افغانستان را ترک کنند و یا به بهانه‌های مختلف مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار بگیرند.
 
وی افزود: پیش از انقلاب هفتم ثور، زمینه‌های خوبی برای فعالیت‌های سینمایی و هنری در افغانستان مساعد بود تا این که با آمدن مجاهدین این زمینه‌ها محدود شده و با حاکمیت طالبان کاملا از بین رفت.
 
احمدی افزود:  آمدن طالبان در افغانستان، موسسه «افغان‌ فیلم‌» تنها نهاد سینمایی دولتی به محل مهمات جنگجویان این گروه مبدل شد.
 
این سینماگر افغانستانی از مدیران دولتی  افغانستان به ویژه حامد کرزی رئیس جمهور پیشین و اشرف‌غنی و عبدالله مدیران دولت وحدت ملی، انتقاد کرد و گفت: آنها فرهنگ‌ستیزی می‌کنند.
 
احمدی افزود:  حامد کرزی در طول 14 سال حاکمیت خود، یک بار هم ویرانه‌های «کابل‌ تئاتر» را که زمانی از معروف‌ترین تئاتر کشورهای منطقه به شمار می‌رفت، در چند صد متری ارگ ریاست جمهوری ندید.
 
این سینماگر افغانستانی گفت: خودتان (حامد کرزی) که چپن و کلاه خود را در دنیا نمادین ساختید، آیا به آن فکر نکردید که یک سینمای خوب و آبرومند داشتید؟
 
احمدی مدیران دولتی را متهم به فرهنگ ستیزی در افغانستان کرده گفت: هیچ‌گونه پشتبانی در راستای فرهنگ از جانب دولت وجود ندارد و خودش در ذات خود نوعی از فرهنگ ستیزی است.
 
وی افزود: یعنی که ما فرهنگ را عقب زده می‌رویم و این خودش فرهنگ ستیزی است‌ ما هیچ دستآورد و سازشی دولتی را در مورد فرهنگ نمی‌بینیم.
 
وی تاکید کرد: فعالیت فعلی رسانه‌ها در افغانستان نیز از دست‌آوردهای دولت این کشور به شمار نمی‌رود بلکه میراثی است که برنامه آن در بن طرح شد.
 
احمدی،افزود:  در اولین کنفرانس بین‌المللی درباره افغانستان، در سال 2001 میلادی در بن قرار شد تا از آزادی بیان و رسانه‌ها در افغانستان حمایت شود.
 
فقیر میوند کارشناس رسانه‌ایی در کشورهای پس از جنگ، گفت: همان طوری که دولت افغانستان به تجهیزات نظامی پیشرفته برای نیروهای امنیتی در مبارزه علیه گروه‌های تروریستی نیاز دارد، برای فرهنگ‌سازی و تقویت هنر نیز به چنین امکانات گسترده نیاز دارد.
 
میوند افزود:  دولت افغانستان برای تقویت فرهنگ و هنر در این کشور، نیازمند طرح و اجرای یک سیاست مشخص در این راستا است.
 
 کارشناس رسانه‌ای،گفت: ما شاید سخت به F16 یا هواپیماهای دیگر جنگی و یاهم به تانک‌های غول‌پیکر که بتواند در دامنه‌های کوه‌های «هندوکش» و «بابا بلند» شوند تا کسانی را که امنیت ملی و ارضی ما را به خطر می‌اندازند نابود کند اما این یک روی کار است.
 
وی افزود: ساختار آینده افغانستان بدون فیلم، بدون سینما، بدون کارهای فرهنگی و هنری ناممکن است.
 
صلح پرس نوشت: هرچند هنر و صنعت سینما در افغانستان سابقه طولانی دارد، اما سینماگران این کشور تاکنون موفق نشده‌اند تا در تولید محصولات سینمایی با برخی از کشورها و حتی کشورهای همسایه رقابت کنند.
 
/