زمینشناسان در پکن گزارش دادند که چین منبع انرژی بیپایانی را کشف کرده است که میتواند سوخت کافی را برای تامین انرژی این کشور برای ۶۰ هزار سال تامین کند.
براساس یک تحقیق ملی، مجتمع معدنی بایان اوبو در مغولستان داخلی، منطقهای خودمختار در شمال چین، میتواند حاوی توریم کافی برای تامین انرژی مورد نیاز چین «تقریبا برای همیشه» باشد.
از این عنصر کمی رادیواکتیو میتوان برای ایجاد نوعی نیروگاه هستهای به نام راکتور نمک مذاب استفاده کرد که میتواند مقادیر زیادی انرژی ارائه دهد.
این مطالعه ادعا میکند که منابع توریم در زبالههای معدنی این کشور کاملا دستنخورده باقی میماند و اگر بهدرستی استخراج شود، میتواند به اندازه کافی بزرگ باشد تا به وابستگی جهانی به سوختهای فسیلی پایان دهد.
محققان همچنین میگویند که ضایعات معدنی به ارزش ۵ سال از یک سایت سنگ آهن در مغولستان داخلی حاوی توریم کافی برای پاسخگویی به نیازهای انرژی آمریکا برای بیش از هزار سال است.
- بیشتر بخوانید:
- جنگ ریزتراشه؛ جبهه جدید تنش میان آمریکا و چین
- ارتباط ژئوپولیتیک مواد معدنی با جنگ؛ ترامپ در اوکراین به دنبال چیست؟
این گزارش در حالی منتشر میشود که چین، روسیه و آمریکا برای گسترش فناوریهای هستهای خود و تبدیل انرژی هستهای به یک منبع انرژی کلیدی رقابت میکنند.
این مطالعه ۲۳۳ منطقه غنی از توریم را در سراسر چین شناسایی کرد و اگر دقیق باشد، نشان میدهد که ذخایر توریم در چین بهطور قابلتوجهی بیشتر از برآوردهای قبلی است.
چین سال گذشته ساخت نخستین نیروگاه راکتورهای نمک مذاب توریم (TMSR) را در صحرای گوبی تصویب کرد.
توریم که ۵۰۰ برابر بیشتر از اورانیوم ۲۳۲ مورد استفاده در راکتورهای هستهای معمولی است، بهعنوان یک راه حل بالقوه برای تقاضای انرژی هستهای مورد استقبال قرار گرفته است.
راکتورهای هستهای با وادار کردن عناصر رادیواکتیو به فرآیندی به نام شکافت انرژی تولید میکنند.
طی این روند، عنصر به عناصر کوچکتر و پایدارتر تجزیه میشود و گرما را آزاد میکند که میتواند برای به حرکت درآوردن توربینهای بخار استفاده شود.
توریم به خودی خود شکافتپذیر نیست، به این معنی که نمیتوان از آن برای شکافت استفاده کرد، اما میتواند زمینه را برای واکنش شکافت فراهم کند.
این امر به این دلیل است که «توریم بارور» است و وقتی با نوترون بمباران شود میتواند به اورانیوم ۲۳۳ (U-۲۳۳) تبدیل شود.
در یک راکتور نمک مذاب، توریم با ماده شیمیایی به نام فلوراید لیتیوم مخلوط شده و تا حدود هزار و ۴۰۰ درجه سانتیگراد حرارت داده میشود.
این مخلوط سپس با نوترون بمباران میشود تا زمانی که مقداری از توریم شروع به تبدیل شدن به اورانیوم ۲۳۲ کند که سپس در یک واکنش شکافت تجزیه میشود.
با تجزیه، این اورانیوم نوترونهای بیشتری تولید میکند که توریم اضافی را به سوخت تبدیل میکند؛ در تئوری، این طراحی راکتور میتواند یک عنصر بسیار فراوان را به یک منبع تقریبا بیحد و حصر نیرو تبدیل کند.
انتهای پیام/