به گزارش، اسكویی كه از مستندسازان مشهور و پركار به شمار می‌آید، گفت: «مدیوم فیلم كوتاه یك خودِ ویژه یا «خودبسندگی» دارد، یعنی فیلم كوتاه ضمن اینكه می‌تواند راهی باشد برای فیلم‌ساز تا آرام‌آرام خود را به ساخت فیلم بلند و حرفه‌ای برساند، درعین‌حال كارگردانانی داریم كه تا آخر عمر فیلم كوتاه می‌سازند. به همین دلیل می‌گویم فیلم كوتاه یك قالب «خودبسنده» است و در تمام دنیا به آن به‌عنوآن‌گونه‌ای ویژه در دنیای فیلم‌سازی می‌پردازند.»

این فعال عرصه مستند اجتماعی و فیلم كوتاه، بهترین و بدترین حالت ساخت یك اثر كوتاه را چنین تعریف كرد: «فیلم‌های كوتاه و بلند حرفه‌ای زیادی داریم. اما بدترین حالت آن می‌تواند این باشد كه فیلم كوتاه یك سكانس از یك فیلم بلند باشد و بهترین حالت آن این است كه ساختار خاص خود را داشته و به‌طور كامل در خودش تعریف شود.»
 
 
كارگردان مستند «روزهای بی تقویم» در پاسخ به این پرسش كه بازگشت هزینه در این مدیوم چگونه صورت می‌گیرد؟ پاسخ داد: «چون ما بازار عرضه فیلم كوتاه تعریف‌شده - آن‌گونه كه در همه جای دنیا هست- نداریم، اقتصاد فیلم كوتاه بسیار ضعیف است. به‌عنوان‌مثال شبكه‌های تلویزیونی می‌توانند در این زمینه بسیار كارساز باشند.»
 
وی در این خصوص برخی شبكه‌های خارجی را مثال زنده و افزود: «در برخی شبكه‌های تلویزیونی خارجی، برای كشف استعداد میان فیلم‌سازان به جستجو برمی‌خیزند، یعنی برای ساخت فیلم كوتاه سرمایه‌گذاری می‌كنند و در برنامه‌های خاصی این آثار را پخش می‌كنند.»

كارگردان مستند «رویاهای دم‌صبح» ادامه داد: «در كشور ما تلویزیون می‌تواند محل مناسبی برای نمایش این دسته آثار باشد، اما متأسفانه در این زمینه بسیار عقیم عمل می‌كند. به‌جز انجمن سینمای جوان و برخی مراكز خصوصی كه جشنواره فیلم كوتاه تهران را برگزار می‌كنند، عملاً جایی را برای پشتیبانی ازاین‌گونه سینمایی نداریم. درنتیجه فیلم‌ها ساخته می‌شوند و صاحبان آثار سعی می‌كنند در جشنواره‌های بین‌المللی خارجی و داخلی اثرشان دیده شود تا بدین گونه با كسب جایزه هزینه‌های فیلمشان را تأمین كنند.»
 
 گفتنی است؛ سی و دومین جشنواره فیلم كوتاه تهران از 20 الی 26 آبان ماه در پردیس چارسو برگزار خواهد شد.