
هامادا تجربه خود از بودن در نقش یک پیرزن در شهر نیویورک سیتی را این گونه توصیف کرد:”تقریبا هیچکس اهمیتی به من نمی داد و حتی متوجه حضور من نمی شد. نادیده گرفته شدن در نیویورک سیتی بسیار آسان است ولی به عنوان کیکوچیو-سان برخی اوقات احساس می کردم کاملا نامرئی هستم”


گرچه در تجربه او گاهی نیز افراد مهربانی پیدا می شدند که کیفش را حمل کرده و یا در را برای او باز می کردند ولی تنهایی احساس غالب او بود و هامادا بیش از هرچیز پیرزن را "موجودی حساس و شکننده” توصیف کرد.

/انتهای پیام/
:
انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید
محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.