برای ساختن آینده‌ای بهتر، همیشه باید راهی به گذشته باز کرد؛ جایی که رد انتخاب‌ها، اشتباه‌ها، رویا‌ها و دگرگونی‌های نسل‌های پیش از ما هنوز قابل خواندن است. این رجوع، تنها با ورق‌زدن کتاب‌های تاریخی کامل نمی‌شود؛ بخشی از آن در موزه‌ها شکل می‌گیرد، جایی که گذشته نه در روایت‌های دور، بلکه در اشیای واقعی، در بافت‌ها، ترک‌ها و جزئیات زنده می‌شود. موزه‌ها توان آن را دارند که نگاه ما به تاریخ را شفاف‌تر و فهم ما از آینده را عمیق‌تر کنند؛ چون هر نمایشگاه، ویترین و هر شی تاریخی، دریچه‌ای است به مسیری که پیموده شده تا ما امروز اینجا ایستاده باشیم. یکی از این موزه‌ها پردیس موزه ایی رامسر است. در حاشیه جنگل‌های انبوه رامسر، جایی که مه هر صبح از کوه پایین می‌آید و روی پله‌های مرمر می‌نشیند، موزه رامسر ایستاده است. موزه رامسر، با مبلمان اروپایی‌اش، امروز بیش از آن‌که روایت‌کننده تجملات گذشته باشد، شاهدی آرام است بر تغییر ذائقه‌ها، سلیقه‌ها و سبک‌ها در ایران معاصر. این موزه در سال ۱۳۷۹، یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری رامسر شد و حالا با اضافه شدن موزه شکار به موزه عمارت مرمر، موزه تخصصی عاج ایران، آرایه‌های هنر، موزه آوند‌های تاریخی، موزه حمام قدیم، نمایشگاه موزه‌ای و باغ موزه گیاه شناسی این مجموعه را تکمیل‌تر کرده است.