دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا چند روز مانده به دومین سالگرد آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه با طرح تهدیدهایی طرح ادعایی صلح خود را ارائه کرد.
ترامپ فلسطینیها را تهدید کرد که اگر به پروژه آمریکا و رژیم صهیونیستی برای ادامه نابودی زندگی و سرزمین خود تن ندهند، نسلکشی بیشتری را مرتکب خواهند شد.
به گزارش میدلایستآی، بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی و از طراحان طرح صلح ادعایی نیز با تهدیدهای ترامپ همسو شد؛ طرحی که نه تنها نسلکشی رژیم صهیونیستی را تکمیل و این رژیم را تا بن دندان به تسلیحات آمریکایی و اروپایی برای تداوم این روند مسلح و مجهز میکند، بلکه خواستار قربانیان این جنایت را نیز با مجازات مواجه میکند.
رسانههای آمریکایی نیز با اعلام حمایت خود از طرح صلح ادعایی ترامپ، به استقبال بند بازآموزی فلسطینی در اردوگاهها رفتهاند؛ آنها در حالی درباره این پیشنهاد داستانسرایی میکنند که رژیم صهیونیستی را بینیاز از بازآموزی برای عدم ارتکاب نسلکشی میدانند.
طرح صلح ادعایی ترامپ فصل نهایی توافق ۱۹۹۳ اسلو برای جدا کردن فلسطینیهای غزه و کرانه باختری است؛ ترامپ در دوره نخست ریاست جمهوری خود نیز با حمایت از سیاستهای اشغالگرانه رژیم صهیونیستی موافقت خود را با جداسازی فلسطینیها از یکدیگر نشان داده بود.
در عین حال، کابینه نتانیاهو در حال پیشبرد برنامههایی برای الحاق کرانه باختری یا دستکم ۶۰ درصد از آن است که شامل منطقه موسوم به C میشود که در توافقنامههای اسلو مشخص شده است؛ نخستین گام این الحاق، اجرای پروژه شهرکسازی E۱ رژیم صهیونیستی خواهد بود که تصریح میکند این رژیم ۳۶ درصد از منطقه C را تصرف کند.
تعهد ترامپ درباره عدم اجازه الحاق، با تایید وی در دوره نخت ریاست جمهوریاش از الحاق غیرقانونی شرق قدس اشغالی و بلندیهای جولان توسط رژیم صهیونیستی و توصیف شهرکهای غیرقانونی کرانه باختری به عنوان «نامتناقض با قوانین بینالمللی» دروغین است.
طرح صلح ادعایی ترامپ پس از سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل که تقریبا خالی از جمعیت بود، ارائه شد؛ در این سخنرانی، نتانیاهو به ادامه نسلکشی در غزه متعهد شد.
او این نسلکشی را که تا به امروز بیش از یک چهارم میلیون فلسطینی را شهید و مجروح کرده است، بهعنوان کار «مردان و زنان شجاع ارتش اسرائیل» ستود.
نتانیاهو با هموار کردن راه برای طرح صلح ادعایی ترامپ پس از نسلکشی غزه، از یک تاکتیک آشنای فرافکنی استفاده کرد و اصرار داشت که فلسطینیها باید از هرگونه نقشی در آینده غزه محروم شوند.
موضع معقول نتانیاهو مبنی بر اینکه مرتکبان جنایتهای بزرگ نباید اجازه داشته باشند در قدرت بمانند، توسط فلسطینیها یا حامیان آنها مورد اعتراض قرار نمیگیرد، اما با توجه به اینکه او در بالاترین سطوح ازجمله دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ)، سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشر به نسلکشی متهم شده و مورد محکومیت جهانی قرار گرفته است، تنها خود اوست که ادامه فعالیت کابینهاش بر قربانیانش میتواند «غیرقابل تصور» و «مسخره» تلقی شود.
همین وارونهسازیِ منحرفانه است که زیربنای طرح صلح ادعایی ترامپ را تشکیل میدهد، طرحی که خواستار آن است فلسطینیها، پس از آن که از هرگونه سلاح ناچیزی که مقاومت در اختیار دارد، محروم شدند، باید تسلیم همان رژیمی شوند که به دنبال نابودی آن هاست.
- بیشتر بخوانید:
- مشارکت در اشغالگری غزه به نام طرح صلح
- طرح ادعایی صلح غزه؛ جدیدترین نمایش ترامپ در سودای جایزه نوبل
حملههای روانی؛ یک سنت صهیونیستی
حمله روانی نتانیاهو به صحن سازمان ملل محدود نشد؛ این جنایتکار جنگیِ متهم به قتل، به نیروهایش دستور داد تا از بلندگوها برای پخش سخنرانیاش خطاب به فلسطینیهایی که در غزه در حال قتلعام و گرسنگی دادن به آنها هستند، استفاده کنند.
ناظران حقوق بشر شهادتهایی از فلسطینیهای غزه جمعآوری کردهاند که نشان میدهد چگونه رژیم صهیونیستی از صداهای مربوط به جنایتهایش در نسلکشی مداوم خود بهعنوان سلاح استفاده کرده است.
این گزارش توضیح میدهد که نظامیان صهیونیست «صدای شلیک گلوله، صدای درگیریهای مسلحانه، انفجارها، حرکت خودروهای نظامی و گاهی اوقات آهنگهایی به زبان عبری و عربی را پخش میکردند تا از نظر روانی غیرنظامیانی را که در تاریکی مطلق شب و قطع کامل ارتباط با دنیای خارج زندگی میکنند، مرعوب کنند».
یک تاکتیک بهویژه دیگرآزارانه (سادیستی) شامل کوادکوپترهای رژیم صهیونیستی است که صداهای ضبط شده از جیغ زنان و گریه کودکان برای کمک را بهعنوان ترفندی برای فریب مردم بهعنوان هدف پخش میکند؛ وقتی ساکنان برای تحقیق بیرون رفتند، با آتش گلوله مواجه شدند.
استفاده از بلندگوها بهعنوان سلاح علیه جمعیتهای اسیر، یک سنت قدیمی در میان متجاوزان و برتریجویان نژادی است؛ نازیهای آلمان پیشگام استفاده از این روش برای «دستکاری، ارعاب و شستوشوی مغزی» روانی زندانیان بودهاند.
استفاده نتانیاهو از بلندگوها نیز از یک سنت دیرینه صهیونیستی پیروی میکند؛ شبه نظامیان صهیونیست در سال ۱۹۴۸، هنگامی که قتلعامها و پاکسازی قومی فلسطینیها را انجام میدادند، بلندگوها را بهعنوان ابزاری برای جنگ روانی به کار گرفتند.
در کنار پخش برنامههای رادیویی به زبان عربی که تبلیغات و شایعههای بیماری را برای ایجاد وحشت و فرار پخش میکردند، نیروهای صهیونیستی کامیونهای بلندگو را مستقر کردند.
ایلان پاپه، مورخ صهیونیست، کاربرد آنها را اینگونه توصیف میکند: این بمبها در روستاها و شهرها برای ترغیب فلسطینیها به فرار قبل از کشته شدن، هشدار دادن به صهیونیستها درباره استفاده از گاز سمی و سلاحهای اتمی، یا پخش صداهای ترسناک ضبطشده جیغ و ناله، صدای آژیر و صدای زنگهای آتشنشانی، استفاده میشدند.
شبه نظامیان صهیونیستی هاگانا در طول جنگ ۱۹۴۸ «بمبهای بشکهای را از تپهها به پایین پرتاب میکردند و از بلندگوها برای پخش صداهای وحشتناک برای ترساندن مردم استفاده میکردند.»
در عکا، جایی که صهیونیستها قنات را با میکروب حصبه مسموم کردند و دهها فلسطینی را آلوده کردند، بلندگوها با صدای بلند فریاد میزدند: تسلیم شوید یا خودکشی کنید؛ ما شما را تا آخرین نفر نابود خواهیم کرد؛ فراخوانی که بیشباهت به فراخوانی که نتانیاهو هفته گذشته در سازمان ملل در بوق و کرنا کرد، نیست.
این تاکتیک در ادامه بارها و بارها استفاده شد.
رویاروییهای استعماری
۲ سال پس از آغاز نسلکشی رژیم صهیونیستی، قتلعامها نه تنها باعث رویارویی غرب و کشورهای جنوب جهانی در سازمان ملل و در مجامع بینالمللی بیشماری شده است، بلکه بهتازگی آمریکا را در مقابل زیردستان اروپایی خود بر سر نمایش به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی که وجود خارجی ندارد، قرار داده است.
رویارویی بین قدرتهای استعماری غربی و کشورهای جنوب جهانی بر سر فلسطین به سال ۱۹۴۷، در جریان رایگیری برای تقسیم سرزمین بین استعمارگران صهیونیست و فلسطینیهای بومی، برمیگردد.
این رویارویی در بحبوحه استعمارزدایی در دهه ۱۹۷۰ تشدید شد؛ در آن دهه بود که سازمان ملل حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین را به رسمیت شناخت و سازمان آزادیبخش فلسطین را بهعنوان تنها نماینده مشروع آنها تایید و در نوامبر ۱۹۷۵ قطعنامه ۳۳۷۹ را تصویب کرد که صهیونیسم را بهعنوان «شکلی از نژادپرستی و تبعیض نژادی» محکوم میکرد.
سفیر وقت رژیم صهیونیستی در سازمان ملل که ۸ سال قبل در سال ۱۹۶۷، خانههای فلسطینیها را در شرق قدس اشغالی با بولدوزر تخریب کرده و هزاران نفر از ساکنان را اخراج کرده بود، مدعی شد: سازمان ملل به «مرکز جهانی یهودستیزی» تبدیل شده است.
این جمله از دیپلماسی همیشگی رژیم صهیونیستی در سازمان ملل بهتازگی توسط نتانیاهو تکرار شد؛ در یک حرکت نمایشی که دیپلماتهای صهیونیست در سازمان ملل به خاطر آن شناخته شدند، هرتزوگ قطعنامه «صهیونیسم نژادپرستی است» را از وسط پاره کرد، عملی که توسط سفیر وقت آمریکا که خود به خاطر گزارش نژادپرستانه سال ۱۹۶۵ خود در مورد «خانواده سیاهپوستان» بدنام بود، مورد تحسین قرار گرفت.
رژیم صهیونیستی همچنین با تغییر نام هر خیابان که در ابتدا به نام سازمان ملل بود با «صهیونیسم» تلافی کرد.
هرتزوگ که در ایرلند متولد شده بود، در سال ۱۹۸۳ رئیس اراضی اشغالی شد؛ امروز اسحاق هرتزوگ، پسرش نیز همین سمت را بر عهده دارد؛ هرتزوگ جونیور، با وفاداری به میراث پدرش، برنامههای رژیم صهیونیستی برای نسلکشی را به جهانیان اعلام کرد.
او پا را فراتر گذاشت و ادعا کرد که جنگ نسلکشی رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین، جنگی است که برای نجات تمدن غرب در نظر گرفته شده است.
پاداش دادن به نسلکشی
طرح اخیر ترامپ که سنت آمریکا در انکار حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین را ادامه میدهد، برای خنثی کردن محکومیت جهانی بیوقفه نسلکشی رژیم صهیونیستی در غزه طراحی شده است.
ترامپ امیدوار است با گسترش از احکام دیوان لاهه و یافتههای سازمان ملل گرفته تا اعلام دیرهنگام نسلکشی توسط دفتر حقوق بشر سازمان ملل و همچنین اتهامهای وارده ازسوی سازمانهای بینالمللی ازجمله دیدهبان حقوق بشر و بتسلم، این محکومیتها را پاک کند.
هدف وی این است که با پاداش دادن به رژیم صهیونیستی، خشم عمومی رو به رشد در آمریکا و اروپای غربی را در مورد همدستی دولتهایشان در نسلکشی فرو بنشاند.
اینکه همان کشورهای اروپایی که بهتازگی از طرح صلح ادعایی ترامپ حمایت کردهاند، یک کشور خیالی فلسطینی را به رسمیت شناختهاند، نشان میدهد که این اقدام آنها عملی در حمایت از رژیم صهیونیستی است.
حمایت آنها از طرح ترامپ، به سادگی گروه دیگری از میلیاردرها به اصطلاح «تشکیلات انتقالی بینالمللی غزه» را به این گروه اضافه میکند تا بر وحشیگریهای آینده رژیم صهیونیستی و نابودی آنچه از زندگی و معیشت فلسطینیها باقی مانده است، نظارت داشته باشند.
کسانی که از حق مردم فلسطین برای مقاومت در برابر استعمار شهرکنشینان و نسلکشی رژیم صهیونیستی حمایت میکنند، نباید در مخالفت با تهدیدها و اولتیماتومهای ترامپ و این رژیم که هدفشان طولانیتر کردن رنج فلسطینیها برای آیندهای قابل پیشبینی است، تردید کنند.
انتهای پیام/