حزبالله در سال ۱۹۸۲ و در پاسخ به تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان تأسیس شد و در طول سالها، بهعنوان یک جنبش مقاومت مسلحانه تاکنون فعالیت کرده است.
این حزب به لطف نقش برجسته در مقابله با اشغالگری رژیم صهیونیستی، پایگاه مردمی گستردهای در لبنان به دست آورد که بعدها آن را قادر ساخت تا در کنار فعالیت نظامی خود، حضور سیاسی و پارلمانی قابل توجهی نیز داشته باشد.
توافق آتشبس بین حزبالله لبنان و ارتش رژیم صهیونیستی در نوامبر ۲۰۲۴ (آذر ۱۴۰۳) به اجرا درآمد؛ این توافق پس از ماهها درگیری نظامی به اجرا درآمد.
این موضوع وارد مرحله جدیدی شد که تحت تأثیر تغییرات منطقهای قرار گرفت؛ نیمه اول سال ۲۰۲۵ شاهد مجموعهای از سفرهای فشرده فرستادگان آمریکا به بیروت بود که نشاندهنده عزم بیسابقه دولت آمریکا و فشار شدید بر دولت لبنان در مورد مسئله تسلیحات حزبالله است.
به گزارش الجزیره، موضوع خلع سلاح حزبالله جنجال گستردهای را در لبنان برانگیخت؛ در حالی که برخی خواستار پیشبرد اقدامها با هدف مصادره سلاحها بودند، طیف وسیعی از لبنانیها با آنها مخالفت کردند، بهویژه با توجه به تجاوز نظامی مداوم رژیم صهیونیستی در جنوب این کشور و کاهش توانایی ارتش لبنان در کنترل مرزها و جبهههای مختلف.
شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزبالله، تاکید کرد که سلاحهای این حزب قابل مذاکره نیستند و نقش مقاومت تا زمانی که تهدید رژیم صهیونیستی ادامه دارد، پایان نیافته است.
ناظران معتقدند که هرگونه تلاش برای تحمیل خلع سلاح با زور یا تصمیمهای یکجانبه دولت لبنان میتواند منجر به شکاف در درون نهاد نظامی یا اعتراض بخشی از جامعه لبنان شود که حزبالله را هم بهعنوان یک نیروی محافظ و هم یک نیروی مقاومت میبیند.
به گزارش المیادین، امروز، ابرها در آسمان لبنان جمع شده و طوفانهای شدیدی را تهدید میکنند که میتواند کل منطقه را در بر گیرد؛ این امر بهویژه پس از تصمیم دولت لبنان درباره محدود کردن مالکیت سلاح به دولت پیش از پایان سال، صادق است.
- بیشتر بخوانید:
- جایگاه مردمی حزبالله در لبنان؛ سلاح مقاومت تسلیمشدنی نیست
- خلع سلاح مقاومت؛ دیکته آمریکا و رژیم صهیونیستی برای دولت لبنان
بسیاری این اقدام را بهعنوان آغاز یک فرآیند رویهای برای خلع سلاح مؤثر حزبالله، در غیاب تضمینهایی که رژیم صهیونیستی را ملزم به عقبنشینی از تمام سرزمینهای اشغالی لبنان و خودداری از تکرار اقدامهای تهاجمی خود علیه لبنان کند، تفسیر کردند.
خروج همه وزیران شیعه از جلسه دولت لبنان که در آن این تصمیم گرفته شد، به این معنی است که پیامدهای منفی آن بر اجرای واقعی آن، ثبات جامعه لبنان را تهدید میکند و این زنگ خطری است که باید برای جلوگیری از هجوم به آستانه فروپاشی به صدا درآید.
هیچ کس نمیتواند حق دولت لبنان را برای انحصار حمل سلاح انکار کند، اما عقل سلیم حکم میکند که دولت این کشور ابتدا باید قابلیتهایی را ایجاد کند که به آن امکان دفاع از مردم خود را میدهد، پیش از اینکه خلع سلاح تنها طرفی را در نظر بگیرد که بدون آن آزادسازی جنوب ممکن نبود.
اما خلع سلاح مدافع قبل از ایجاد قابلیتهای دفاعی دولت و رها کردن متجاوز برای ادامه تجاوز خود در حالی که جنگ هنوز ادامه دارد، تنها میتواند یک معنی داشته باشد؛ دعوت از هیولای صهیونیستی برای اشغال مجدد سرزمین، در حالی که همزمان با قرار دادن این کشور در معرض جنگ داخلی قمار میکند.
همه میدانند این دقیقا همان چیزی است که رژیم صهیونیستی میخواهد، اما آیا این همان چیزی است که برخی از لبنانیها میخواهند؟
انتهای پیام/