علیرضا خجستهپور، قائم مقام جامعه اسلامی مهندسین (جام) در یادداشتی که با موضوع اهمیت راه اندازی پویش «به عشق امام حسین (ع) میبخشم» در اختیار خبرگزاری میزان قرار داد، نوشت: پویش «به عشق امام حسین (ع) میبخشم» که با انگیزههای معنوی و انساندوستانه شکل گرفته، میتواند تأثیرات مثبت و قابلتوجهی در کاهش جمعیت کیفری زندانها داشته باشد، البته اگر بهدرستی برنامهریزی و اجرا شود.
چند جنبه تأثیر گذاری و راهکارهای ممکن پویش «به عشق امام حسین (ع) میبخشم»
بخشش دیه و آزادی زندانیان جرایم غیرعمد
بسیاری از زندانیان بهدلیل ناتوانی در پرداخت دیه یا بدهیهای مالی در زندان بهسر میبرند. این پویش میتواند با جمعآوری کمکهای مردمی یا جلب حمایت خیّران، دیه این افراد را پرداخت کند و زمینه آزادیشان را فراهم سازد.
در فقه اسلامی، بخشش دیه (بهویژه در ماههای محرم و صفر) یک عمل پسندیده و دارای پاداش اخروی است.
کمک به زندانیان جرایم خرد
برخی زندانیان بهدلیل جرایم کوچک (مانند چک برگشتی یا تخلفات مالی جزئی) در زندان هستند. این پویش میتواند با تسهیل پرداخت بدهیها یا میانجیگری بین شاکی و متهم، به آزادی آنها کمک کند.
در آموزههای اسلامی، گذشت از خطاکاران (بهویژه اگر توبه کنند) مورد تأکید قرار گرفته است.
حمایت از زندانیان بیبضاعت
بسیاری از زندانیان بهدلیل فقر مرتکب جرم شدهاند. این پویش میتواند با ارائه کمکهای معیشتی، آموزش شغلی یا حمایت از خانوادههای آنها، از بازگشت مجدد آنان به زندان جلوگیری کند.
آگاهیبخشی و پیشگیری از جرم
این پویش میتواند با برگزاری کارگاههای آموزشی در زندانها (مانند آموزش حقوقی، مهارتهای زندگی، یا دورههای فنیوحرفهای) به کاهش تکرار جرم کمک کند.
همکاری با نهادهای قضایی و اجرایی
با هماهنگی مراجع قضایی (مانند دادگستری یا سازمان زندانها) میتوان پروندههای مناسب برای بخشش یا تخفیف مجازات را شناسایی کرد.
در برخی موارد، عفو عمومی یا خصوصی (با تأیید مقامات قضایی) میتواند به آزادی گروهی از زندانیان بینجامد.
در مجموع، پویش «به عشق حسین (ع) می بخشم» یک فرصت ارزشمند برای ترویج فرهنگ بخشش، گذشت و کمک به همنوعان است. اگر این حرکت با برنامهریزی دقیق و همکاری نهادهای مرتبط همراه شود، میتواند به آزادی دهها یا صدها زندانی نیازمند بینجامد. از بار مالی نظام قضایی و زندانها بکاهد.
همچنین الگویی برای مسئولیتپذیری اجتماعی و اقدامات انساندوستانه باشد.
پیشنهاد میکنم با تشکیل یک کارگروه تخصصی (متشکل از حقوقدانان، روحانیون و فعالان اجتماعی) پروندههای مناسب را بررسی و با جذب مشارکت عمومی، گامهای عملی برای آزادی زندانیان برداشته شود.
انتهای پیام/