مجموعه تلویزیونی «ناریا» که پساز پایان سریال «پایتخت ۷» روانه آنتن شبکه یک سیما شد، حامل پرداختِ بهنگام به گزارههایی اساسی و استراتژیک است و فارغ از کیفیتِ روایت قصه، مخاطب خود را بهسرعت با جسارت در انتخاب موضوع و ابتکار زاویهدید در این اثر آشنا میکند؛ اثری که بیآنکه دستوپایش را گم کند، ژانری را انتخاب کرده که ممکن است حتی برای جواد افشار، کارگردان «ناریا» هم که در ساخت سریالهای امنیتی دستی بر آتش دارد، تازه باشد. بهگفته این کارگردان، «ناریا» را میتوان در دسته آثار گانگستر جنایی جا داد و احتمالاً این تعبیر درستی از ژانر سریال «ناریا» است چراکه نه با داستانی صرفاً امنیتی مواجه هستیم و نه یک مجموعه جنایی که سراسر قتل و خشونت باشد.
حکایات «ناریا» حکایت دور از ذهنی نیست. داستان یکی از هزاران جوان باهوش، پرانگیزه و سختکوش ایرانی است که بیتوجه به فعالیت دسته تبهکاران و خودفروختگان به غرب، راهش را ادامه میدهد و صد البته که با چالشها و خطرات متعددی روبهروست. ویژگیهای «هوژان»، شخصیت اصلی سریال، بهعنوان دختری از قوم کرد، مدیر و مدبّر و میهندوست، ترکیببندی دراماتیک و متناسب برای بیان مفهوم ارزشمندی است که این سریال دنبال میکند. اصولاً در هجمههایی که دشمنان علیه ایران و نظام وارد میکنند، از «قومیت» و «جنسیت» بهعنوان ابزاری برای تفرقهافکنی، هراسآفرینی و ایجاد نارضایتی استفاده میشود و حالا «ناریا» نهتنها بار اصلی داستانش را بر دوش یک دخترِ ایرانی گذاشته، بلکه با طراحی شناسنامهای قومیتی برای این شخصیت، به اصالت و برابری اقوام ایرانی در کشور نیز صحّه گذاشته است.
از دیگر ظرایف و لطایف سریال «ناریا» میتوان به عنوان این مجموعه تلویزیونی اشاره کرد. «ناریا» در زبان کردی بهمعنای «قاصدک» است و ازسویدیگر، وقتی برعکس خوانده شود، به نام «ایران» میرسیم.
اگر مبالغه نباشد، میتوان رویکردی را که «ناریا» مد نظر داشته، نوعی جهاد تبیین در عرصه فرهنگی دانست. ادای دین این سریال به جایگاه وطن، نخبگان و دانشمندانی که در راه اعتلای علمی کشور تلاش کردهاند و در مواردی، مانند شهید فخریزاده، توفیق شهادت نصیبشان شده است، میتواند در روشنگری شرایطی که ایران در مواجهه با جریان صهیونیستی ساختارمند و نقشههای غربی تجربه میکند، اثرگذار باشد. جبهه سلطه و استکبار سالهاست برای جلوگیری از توفیق نخبگان و جوانان ایرانی و کاستن از انگیزه آنها برای پیشرفت کشور برنامهریزی کردهاند و با هژمونی فرهنگی خود تلاش میکنند تصور ذهنی فرزندان این آبوخاک را به آینده روشنی که در پیش دارند، دچار دگردیسی کنند.
«ناریا» میخواهد به یادمان بیاورد که با همه ناملایمتها باید ماند و ساخت. یادآور همان جمله معروف است که میگوید وطن هتل نیست که اگر خدماتش خوب نبود ترکش کنیم. این سریال که بههمت معاونت برونمرزی صداوسیما ساخته شده و تلاش کرده زیباییهای ایران را نیز نمایش دهد، تلنگری به تصورات ذهنی همه ماست. تلنگری برای بیداری، برای کنار هم بودن و فداکاری در راه میهنی که سرآمدانش در کنار آحاد مردم نهتنها هرگز در برابر طوفانهای شرقی و غربی سر خم نکردهاند، بلکه ناملایمات روزگار ریشههایشان را بیشتر در این خاک فرو برده است و هر بار سختی دیدهاند، عاشقترش شده اند.
ازدیگرسو، «ناریا» دست روی موضوع حساسی گذاشته که کمتر فیلمسازی حداقل در ایران و آن هم در بستر تلویزیون جرئت پرداختن به آن را دارد؛ اذعان به وجود دنیای شخصیتهای غیرارگانیک، نادیدنی و جنیان و استفاده برخی قدرتهای خارجی از این نیروها.
درراستای درک بهتر تلاشهای دشمنان ایرانِ اسلامی برای تعرض به مرزهای جغرافیایی و باور ذهنی مردم کشور و استفاده آنها از هر دستاویزی که اهداف شومشان را محقق میکند، به تصویر کشیدن عناصر ارکانیگ و غیرارگانیک مورداستفاده دشمنان در سریال «ناریا» ایده خوب و درعینحال جدیدی است، بهویژه که برخی جریانات صهیونیستی بارها به عناوین مختلف نشان دادهاند که جز فشار نظامی و دیپلماتیک، در بهکارگیری عمال خود در عالم نادیدنی و ماورائی کوتاهی نمیکنند و گزارشهای متعددی دراینباره وجود دارد.
طبیعتاً «ناریا» مانند بسیاری آثار هنری، وقتی روی موضوعات حساسیتبرانگیزی دست میگذارد، ناخودآگاه توقع مخاطب را بیشتر میکند و در چنین شرایطی مخاطبان مدام انتظار بازیهای بهتر و فیلمنامه منسجمتر و پختهتری دارند؛ اما نباید فراموش کرد که نهتنها تولید این دست سریالها در کشور کمتر تجربه شده تا بهواسطه عنصر تکرار و تعدد فیلمسازان در این فضا به مرحله خبرگی رسیده باشند، بلکه سرعت حوادث و فشارهای جریانهای سلطه نیز مدام پیچیدهتر میشود. ازاینرو، رسیدن به سطح قابلقبولی از اشراف اطلاعاتی و محتوایی بر آنچه در پشت پرده خیانتها علیه کشور میگذرد، پدیدهای زمانبر و چالشبرانگیز است و درآمدن آن در یک سریال تلویزیونی با همه ملاحظاتی که وجود دارد، هرگز کار سادهای نیست.
انتهای پیام/