کمیته حقوق افراد دارای معلولیت (CRPD) نهادی متشکل از ۱۸ کارشناس مستقل است که بر اجرای کنوانسیون توسط کشور‌های عضو نظارت می‌کند.

کانادا یکی از امضاکنندگان کنوانسیون سازمان ملل درمورد حقوق افراد دارای معلولیت است. این بدان معناست که کانادا متعهد به حفاظت و ارتقای حقوق و کرامت افراد دارای معلولیت است.

کنوانسیون سازمان ملل درمورد حقوق افراد دارای معلولیت یک توافق‌نامه بین‌المللی است که حقوق افراد دارای معلولیت، از جمله حق زندگی عاری از تبعیض، دسترسی به آموزش، اشتغال و تصمیم‌گیری مستقل را تشریح می‌کند.

همه کشور‌های عضو گزارش‌های منظمی درمورد چگونگی اجرای حقوق مندرج در کنوانسیون به کمیته ارائه می‌کنند. براساس ماده ۳۵ کنوانسیون، کشور‌ها باید ابتدا ظرف ۲ سال پس از تصویب کنوانسیون و پس از آن، هر ۴ سال یک‌بار گزارش دهند.

در ادامه، کمیته هر گزارش را بررسی کرده و توصیه‌هایی برای تقویت اجرای کنوانسیون در آن کشور ارائه می‌کند. کمیته در نهایت این توصیه‌ها را به شکل ملاحظات پایانی به کشور عضو مربوطه ارسال می‌کند.

کمیته حقوق افراد دارای معلولیت به‌تازگی گزارش خود را درباره کانادا منتشر کرده و به برخی نگرانی‌ها در موضوع حقوق افراد دارای معلولیت اشاره کرده است. 

تبعیض علیه افراد دارای معلولیت

این کمیته در گزارش خود نگرانی‌هایی را درباره نابرابری‌های قابل توجه در اجرای کنوانسیون در حوزه‌های قضایی و بخش‌های مختلف دولت کانادا، که به بهره‌مندی بسیار نابرابر افراد دارای معلولیت از حقوقشان منجر می‌شود، ابراز کرد. 

همچنین عدم مشاوره نزدیک و مشارکت فعال افراد دارای معلولیت، از طریق سازمان‌های نماینده آنها، از جمله افراد دارای معلولیت سیاه‌پوست و سایر نژادها، افراد دارای معلولیت اقوام بومی و افراد دارای معلولیت بومی خارج از مناطق حفاظت‌شده از دیگر نگرانی‌ها در زمینه تبعیض علیه افراد دارای معلولیت عنوان شده است. 

کمیته با نگرانی به تبعیض مداوم علیه افراد دارای معلولیت و به‌ویژه موارد دیگر اشاره کرد. موارد دیگر عبارتند از به حاشیه راندن بیشتر افراد بومی دارای معلولیت از نظر اجتماعی-اقتصادی، از جمله نرخ بالاتر بیکاری، بازداشت‌های مرتبط با سلامت روان و درمان اجباری، و دسترسی ناکافی به مراقبت‌های بهداشتی؛ تبعیض علیه و انگ زدن به افراد مبتلا به زوال عقل، حساسیت به مواد شیمیایی متعدد و سندرم/اختلال الکل جنینی؛ محرومیت افراد دارای معلولیت ذهنی و یا روانی-اجتماعی از فضا‌های عمومی، فعالیت‌های تفریحی و رویداد‌های فرهنگی؛ و نگرش‌های تبعیض‌آمیز مداوم نسبت به افراد مبتلا به سندرم داون.

زنان دارای معلولیت

زنان دارای معلولیت در کانادا نرخ‌های نامتناسب فقر، موانع دسترسی به مسکن مناسب، بی‌خانمانی و عدم دسترسی به منابع مالی را تجربه می‌کنند؛ همچنین زنان دارای معلولیت از اقوام بومی و زنان دارای معلولیت از مناطق حفاظت‌شده و بدون وضعیت اقامتی به‌طور ویژه تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

در همین حال، زنان دارای معلولیت در کانادا به اندازه کافی در مناصب سیاسی، حمایتی و مدیریتی در زندگی عمومی، شرکت‌های خصوصی و مشاغل متوسط و کوچک حضور ندارند.

کودکان دارای معلولیت

چارچوب‌های قانونی و نهادی برای کودکان در کانادا، معلولیت را در اولویت قرار نمی‌دهند و نابرابری‌های قابل توجه در سیاست‌ها و در سطوح فدرال، استانی و منطقه‌ای مانع از حمایت موثر از حقوق کودکان می‌شود.

همچنین برنامه‌های مهدکودک و اوایل کودکی کانادا به اندازه کافی به نیاز‌های کودکان دارای معلولیت، والدین کودکان دارای معلولیت یا والدین دارای معلولیت نمی‌پردازد.

در گزارش کمیته حقوق افراد دارای معلولیت همچنین اشاره شده که سیاست‌های مربوط به کودکان دارای معلولیت زمینه‌های فرهنگی کودکان بومی دارای معلولیت و کودکان سیاه‌پوست و سایر کودکان دارای معلولیت تحت تبعیض نژادی را در نظر نمی‌گیرد؛ عدم حمایت از خانواده‌ها به‌طور معمول این کودکان را مجبور به قرار گرفتن در مراکز مراقبت شبانه‌روزی یا مراکز مراقبت طولانی‌مدت می‌کند.

همچنین معلولیت در ارزیابی تاثیر حقوق کودک در کانادا لحاظ نشده است. دولت کانادا فاقد رویه‌ها و حمایت‌هایی است که به کودکان دارای معلولیت اجازه می‌دهد آزادانه نیاز‌ها و نظر‌های خود را درمورد تمام مسائلی که بر آنها تاثیر می‌گذارد، بیان کنند.

نبود اطلاعات درمورد تبعیض علیه معلولان

نبود اطلاعات درمورد تبعیض علیه معلولان و تفاوت‌های جنسیتی در طرح‌های آگاهی‌بخشی، و عدم موفقیت این طرح‌ها در پرداختن به تمام حقوق مندرج در کنوانسیون، و همچنین دانش محدود در مورد حقوق افراد دارای معلولیت که در بسیاری از نهاد‌های دولتی و خصوصی مشاهده می‌شود، به‌عنوان نگرانی مطرح شده است. 

برداشت‌ها و کلیشه‌های منفی که در نهاد‌های دولتی و جامعه کانادا درمورد افراد مبتلا به سندرم داون و سایر اختلال‌ها تداوم یافته، به عدم ارائه اطلاعات دقیق به والدین باردار در رابطه با برنامه‌های غربالگری قبل از تولد منجر می‌شود و در نتیجه میزان بالای سقط جنین را به‌دنبال دارد. 

دسترسی به عدالت

تفاوت‌های قضایی در واجد شرایط بودن و موضوع‌های تحت پوشش کمک حقوقی، تاخیر‌ها و عقب‌ماندگی‌های قابل توجه در حل‌وفصل شکایت‌های مربوط به تبعیض معلولیت در بسیاری از دادگاه‌های حقوق بشر کانادا از دیگر نگرانی‌های کمیته حقوق افراد دارای معلولیت هستند. 

شکنجه، رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز 

عدم تصویب پروتکل اختیاری کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتار‌ها یا مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز در دولت کانادا یکی از نگرانی‌های کمیته عنوان شده است. 

واحد‌های مداخله ساختاریافته، که شرایط حبس انفرادی را تداوم می‌بخشند و به‌طور نامتناسبی بر زندانیان دارای معلولیت‌های روانی-اجتماعی، (به‌طور عمده آنهایی که بومی، سیاه‌پوست یا از سایر گروه‌های نژادی هستند) تاثیر می‌گذارند، اختیار گسترده خدمات زندان کانادا در استفاده از چنین واحد‌هایی و عدم پیشرفت‌های اساسی برای رسیدگی به نگرانی‌های ابراز شده مورد توجه کمیته قرار گرفتند. 

نگرانی دیگر افزایش زنان دارای معلولیت‌های روانی-‌اجتماعی، به‌ویژه زنان بومی دارای معلولیت‌های روانی-‌اجتماعی، در زندان‌های زنان و میزان بالاتر قرار دادن این زنان در محیط‌های با حداکثر امنیت و محدودیت شدید، است. این موضوع به‌طور ویژه به رفتار‌های خودآزاری مزمن یا خودکشی منجر می‌شود. 

انتهای پیام/