خبرگزاری میزان- مطابق ماده ۷۷۱ قانون مدنی، رهن عقدی است که به موجب آن مدیون مالی را برای وثیقه به داین می‌دهد.

رهن دهنده را راهن و رهن گیرنده را مرتهن می‌گویند.

رهن عقدی است که نسبت به راهن (کسی که مال خود را نزد دیگری گرو میگذارد یا همان بدهکار) لازم و نسبت به مرتهن (کسی که مال را میگیرد یا همان طلبکار) جایز، عینی، تجزیه ناپذیر.

اثر رهن ایجاد وثیقه است، ولی تنها منشا آن نیست و ممکن است منشا ایجاد وثیقه آن قانون باشد.

حسن بابایی- کارشناس حقوقی

انتهای پیام/