خبرگزاری میزان – کشور آمریکا بهعنوان کشوری با بالاترین جمعیت زندانی به اشکال مختلف در حال نقض حقوق بشر در این مراکز است.
سیستم زندانهای آمریکا برای توجیه و سرپوش نهادن بر نقض حقوق بشری زندانیان تاکنون به کرات دست به واژهسازیهای مکرر زده است؛ این سیستم مرگهای رخ داده در زندانها بر اثر اهمال پزشکی را «طبیعی» میخواند.
نمونههایی از این دست بسیار هستند، اما واحدهای اقامت ویژه یا SHUs (اساچیو ها) در فرهنگ لغات زندانهای فدرال آمریکا، جایی هستند که زندانیها در آنها با اشکال پیچیده و همزمان نقض حقوق خود مواجه میشوند.
سیستم زندان فدرال آمریکا با در اختیار داشتن ۱۲۲ زندان ۱۵۷ هزار زندانی را در خود جای داده است؛ هزینه این زندانها در سال بیش از ۸ میلیارد دلار است که از جیب مالیات دهندگان آمریکایی پرداخت میشود.
تقریبا نیمی از زندانیان فدرال در آمریکا ظرف سه سال پس از خروج از زندان به پشت میلههای زندان بازمیگردند.
واحد اقامت ویژه (اساچیو) چیست؟
اساچیو ها یا همان واحدهای اقامت ویژه در زندانهای فدرال آمریکا نامی است که عامدانه برای سلولهای انفرادی در نظر گرفته شده است؛ واحدهای اقامت ویژه در ادبیات سیستم زندانهای آمریکا با عنوان «حفره» نیز شناخته میشوند.
حبس در این واحدها به معنای گذراندن ۲۲ تا ۲۴ ساعت از شبانه روز در یک سلول است که دوش ۱۵ دقیقه سه بار در هفته را در اختیار زندانی میگذارد؛ واحدهای اقامت ویژه در زندانهای فدرال آمریکا عمدتا پنجره یا نورگیر ندارند.
براساس تعریف سازمان ملل، حبس ۱۵ روزه یا بیشتر در سلول انفرادی نوعی شکنجه است که میتواند سبب آسیب روانی دائمی شود.
زندانهای آمریکا با تغییر نام سلولهای انفرادی به واحدهای اقامت ویژه تلاش کردند تا این مقرره جهانی سازمان ملل را دور بزنند.
در برخی از زندانهای آمریکا مانند زندان پلیکان در ایالت کالیفرنیا بیش از یک سوم زندانیان در واحدهای اقامت ویژه نگهداری میشوند؛ در زندان بدنام ریکرز کودکان ۱۶ و ۱۷ ساله با ادعای جداسازی تنبیهی در واحدهای اقامت ویژه حبس میشوند.
گزارشهای متعددی از حبس زنان زندانی در واحدهای اقامت ویژه به دلیل گزارش تجاوز جنسی از سوی نگهبانان این مراکز نیز وجود دارد.
آمار دقیقی از افراد در حبس در به اصطلاح واحدهای ویژه اقامت در زندانهای آمریکا وجود ندارد.
زندگی چند دههای در واحدهای اقامت ویژه
در حالی که قوانین متعددی برای محدودیت حبس در سلولهای انفرادی در قوانین بینالمللی وجود دارد، برخی از زندانیان آمریکایی ناچار شدهاند که دههها در واحدهای اقامت ویژه حبس باشند.
ویلیام بلیک، زندانی آمریکایی از سال ۱۹۸۸ تاکنون در یک واحد اقامت ویژه در زندان نیویورک زندانی است.
وی میگوید: من در این سلول هزاران بار مردهام، در حالی که اگر اعدام میشدم فقط یک بار مرگ را تجربه میکردم.
یکی از زندانیان آمریکایی که چند دهه در زندان پلیکان ایالت کالیفرنیا آمریکا در واحد اقامت ویژه به سر برده بود، میگوید: تنها راه خروج از واحد اقامت ویژه آزادی مشروط یا مرگ است.
شرایط حبس در واحدهای اقامت ویژه چگونه است؟
صرفنظر از وضعیت زندانیهایی که در واحدهای اقامت ویژه نگهداری میشوند، این واحدها در بیشتر زندانهای فدرال وجود دارند؛ واحدهای اقامت ویژه عمدتا تاریک و کثیف و فاقد امکانات اولیه هستند.
دسترسی زندانیان محبوس در واحدهای اقامت ویژه به دنیای بیرون محدود و در مواقعی کاملا قطع است؛ این افراد غالبا دچار افسردگی یا پرخاشگری شدید میشوند و نرخ خودزنی در آنها بالا است.
زندانیان محبوس در واحدهای اقامت ویژه در صورت نیاز به مراقبتهای پزشکی، باید نخست از سوی پرستاران ارزیابی شوند و فقط در صورت پیچیده و بحرانی شدن مشکل جسمی و بهداشتی خود میتوانند اجازه درمان در خارج از زندان را داشته باشند.
این دسته از زندانیان دسترسی به غذای کافی ندارند و به گفته حقوقدانها از حقوق اولیه بشری خود محروم هستند.
انتهای پیام/