
انقراض نسل گونههای مختلف هاوایی، خبر جدیدی نیست. از بین رفتن جانداران و گیاهان هاوایی در اوایل قرن هفتم میلادی با ورود مهاجران اهل پلینزی به این جزایر شروع شد؛ این مهاجران به همراه خود حیواناتی مانند سگ، خوک و مرغ و خروس داشتند که موجب مرگ دیگر جانوران بومی هاوایی شد. دومین دورهی انقراض موجودات هاوایی در قرنهای هجده و نوزده میلادی به وقوع پیوست. طی این دوره، درختان بسیاری برای تهیهی چوب و الوار قطع شده و هزاران پرنده برای تهیهی کلاههای زیبایی که در آن دوره مرسوم بود، شکار و کشته شدند. همچنین مراتع بسیاری برای تهیهی علوفهی دام، از بین رفت. با ورود اروپاییان به جزایر هاوایی در اواخر قرن هجدهم، جنگلهای زیادی برای کشت و تهیهی نیشکر و نیز علوفهی دامی تخریب شد. این تخریبها تا قرن بیستم ادامه یافت و چیزی نگذشت که هجوم تعداد زیادی از گردشگران به جزایر هاوایی، افزایش سکونت انسانها در این جزایر، گرمای جهانی و تغییرات آبوهوایی و استخراج منابع طبیعی برای مصارف انسانی، همگی منجر به از بین رفتن و تخریب بیپایان زیستبوم هاوایی شد.

در حال حاضر، با اینکه هاوایی تنها ۰٫۲۵ درصد از وسعت کل آمریکا را در بر میگیرد، اما ۲۵ درصد از گونههای در معرض خطر این کشور در جزایر هاوایی قرار دارند. تصویر و دورنمای کلی جزایر هاوایی، در صورت عدم رسیدگی و مراقبت، شرایط بسیار دشوار و بدی را نشان میدهد. اگر روند کنونی انقراض نسل گونههای مختلف هاوایی ادامه یابد، طی چند دههی آینده، گونههای بومی بسیار زیاد دیگری در این جزایر، به کلی از صحنهی روزگار محو خواهند شد. با افزایش دمای هوا و تغییرات آبوهوایی، گونههای زیادی در این جزایر در معرض خطر قرار خواهند گرفت.

شرایطی که اکنون بر جزایر هاوایی حاکم است، نشان از وضعیت کلی جهان دارد. انقراض گونههای مختلف جانوران در دنیا با سرعت بالایی ادامه دارد و جزایر دورافتادهای مانند هاوایی، گالاپاگوس و ماداگاسکار که هر یک تعداد زیادی جاندار بومی دارند، بیشتر از منطقهی دیگری در خطر هستند. اگر موجودات بومی این جزایر و مناطق منقرض شوند، جمعیت دیگری از آنان در هیچ کجای دنیا وجود ندارد تا بتوان نسلشان را احیا کرد. تغییرات جهانی آبوهوا و پراکندگی گونههای مختلف هاوایی در این سکونتگاههای بسیار حساس، به کاهش تعداد آن دسته از جاندارانی که قادر به سازگاری سریع خود با تغییرات جوی نیستند، منجر خواهد شد.