نقشه راه برای برون‌رفت از چالش‌ها
_ جعفر قادری در روزنامه حمایت نوشت: در اینکه کشورمان با چالش‌های زیادی روبروست و در شرایط نامساعد اقتصادی قرار داریم، تردیدی وجود ندارد. برای خروج از این وضعیت دو راهکار عمده همواره مطرح بوده که یکی مبتنی بر فعال کردن امکانات و ظرفیت‌های واقعی کشور و دیگری، تسلیم شدن در برابر فشار‌ها و تغییر محاسبات با هدف بن‌بست‌نمایی است. واقعیت این است که گروه‌ها و جریان‌هایی که در داخل، برون‌رفت از شرایط کنونی را در گرو پذیرش صفر تا صد شرایط غرب می‌دانند و بر القای وضعیت بحرانی و تفکر «نمی‌توانیم» و «نمی‌شود»، تأکید می‌کنند، در خوش‌بینانه‌ترین حالت خود را با حقایق موجود در جهان تطبیق نداده‌اند.
جمهوری اسلامی نه‌تنها در موقعیت بن‌بست قرار ندارد و با هم‌افزایی قوای سه‌گانه، چشم‌انداز‌های روشن و امیدوارکننده‌ای برای آینده ترسیم‌شده، بلکه این آمریکاست که از ناحیه ایران، تحت‌فشار قرار دارد. «رابرت مالی»، رئیس گروه اقدام علیه ایران در تابستان گذشته اقرار کرد «کارزار فشار حداکثری که دولت ترامپ علیه ایران اعمال کرده بود، به طرز وحشتناکی شکست خورد و این موضوع به طرز بدی به منافع ایالات متحده آسیب‌زده است.»
علاوه بر این نشریه آمریکایی اکونومیست نیز در مهرماه سال جاری در تحلیلی در خصوص سیاست خارجی ناموفق بایدن علیه ایران نوشت کارشناسان اندیشکده مطالعات راهبردی بین‌المللی اکنون معتقدند که با پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران، این تهران است که واشنگتن را تحت‌فشار حداکثری قرار داده است؛ بنابراین مسئله امروز ما، پذیرش شرط و شروط غرب برای بهبود اوضاع معیشتی کشور نیست، بلکه استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها و چگونگی فعال کردن برنامه‌ریزی‌شده توانمندی‌های بالقوه داخلی، موضوع فعلی به شمار می‌رود.
اولین نکته در این خصوص این است که دولت سیزدهم با رأی بالا و اعتماد گسترده عمومی شکل‌گرفته و این اقبال وسیع، به‌تنهایی کافی است تا عزم، انگیزه و روحیه مسئولان را برای حل مشکلات افزون کرده و با احساس مسئولیت، تحرک بیشتری به خرج دهند. انبوهی از مشکلات که به دلایل مختلف به دولت به ارث رسیده، مسلماً با کار اداری معمولی و اتکا به روش‌های گذشته، قابل‌حل نیست. تلاش انقلابی و شبانه‌روزی است که می‌تواند بر محدودیت‌ها و چالش‌های فعلی فائق آید.
ضمن اینکه بسیاری از مشکلات امروز کشور، ناشی از سوء مدیریت‌های داخلی است. برخی از مسائل همچون به‌صرفه نبودن تولید، اشکالات نظام بانکی، ناکارآمد بودن شیوه دریافت مالیات و ... از اساس، ارتباطی با فشار‌های تحریمی ندارد و از گذشته وجود داشته است. به گفته معاون امور اقتصادی رئیس‌جمهور، تحریم‌های داخلی چندین برابر تحریم‌های خارجی است. تحریم‌های داخلی هستند که چندین برابر فشار‌های خارجی به کسب‌وکار‌ها و تولید آسیب‌زده است. به‌عنوان نمونه بیش از ۱۰ هزار قانون و ۴۰ هزار مقررات تاریخ‌گذشته در کشور وجود دارد که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به تصویب رسیده‌اند.
امروز خوشبختانه مدیریت‌های ویدیو کنفرانسی و پشت‌میزی جای خود را به حضور میدانی مسئولان و ملاقات رو در رو با مردم و اقشار مختلف جامعه داده است. این یک تحول بزرگ در روحیه و رفتار مدیران است که به‌جای رسیدگی به امور در اداره و دفتر، تلاش می‌کند که با اشراف میدانی و حضور در صحنه، مشکلات را از نزدیک بررسی و لمس کند.
مدیریت‌های جهادی با انگیزه قوی، برای حل مسائل اقتصادی پا در میدان گذاشته‌اند و این تحول مهم باید به همه لایه‌های دستگاه‌های حکومتی تسری یابد و با برنامه‌ریزی و پی گیری‌های دقیق تا حصول نتیجه، کام مردم شیرین شود. در چنین شرایطی که یک موج بزرگ و امیدآفرین برای بهبود اوضاع کشور شکل‌گرفته، مردم نمی‌پذیرند که با ترک فعل بخشی از مسئولین، این روند صعودی کاهش یابد و آن‌طور که باید و شاید پیشرفت حاصل نشود.
نکته مهم این است که فعالان بخش تولید که با سرمایه‌گذاری در داخل در حقیقت جهاد می‌کنند، از نقشه راه دولت برای شکل‌دهی اقتصاد پایدار، مطلع و آگاه باشند. بسیاری از تصمیم‌ها و سیاست‌های کارگشای دولت آن‌طور که باید و شاید اطلاع‌رسانی نمی‌شوند و تلاش برای رفع موانع داخلی که امروز به وجهه همت رؤسای هر سه قوه تبدیل شده و خالصانه بنا دارند که هدف جهش تولید و بهبود معیشت را محقق کنند، باید به اطلاع عموم برسد و پیوست اطلاع‌رسانی جدی گرفته شود.
ناگفته نماند که همواره موضوعاتی به‌عنوان مسئله اصلی مطرح است و حل آن صرفاً در حوزه اختیارات یک قوه و یک نهاد نیست، بلکه عزم جدی و جمعی را می‌طلبد تا هر کس در حیطه اختیارات خود، بخشی از آن را سامان دهد و با همکاری میان قوا، آن مشکل کاهش یافته و به تدریج مرتفع شود. این قاعده به مسائل اصلی کشور محدود نیست، بلکه در بسیاری از موضوعات فرعی و با درجه اهمیت کمتر نیز کاربرد دارد. بنابراین، همکاری میان قوا برای رفع مشکلات به مفهوم دست کشیدن هر قوه از وظایفش نیست بلکه عبارت است از هم‌افزایی قوا نسبت به یکدیگر و کمک در جهت بهبود اقتصاد کشور.
علاوه بر این، انتظار می‌رود با توجه به شرایط حساس کنونی، اختلافات حیدری- نعمتی برخی از جریان‌های سیاسی به حاشیه برود و هر کس که صاحب مسئولیتی است، فقط به هم‌افزایی، همکاری و همدلی بیندیشد. دوران متلک‌گویی، مجادله، پرخاش، تهمت و توهین به پایان رسیده و دولت بنا ندارد با مقصر جلوه دادن دیگران، فرصت بازسازی کشور را از دست بدهد، چرا که برای نجات کشور از مشکلات، فرصتی برای پرداختن به این امور ندارد؛ و بالاخره اینکه اتحاد ملی و عبرت گرفتن از گذشته در کنار تعصب داشتن بر منافع ملی به‌جای سینه‌چاک کردن برای اغراض حزبی، مسیر پیش رو را برای مسئولانی که بار‌ها اعلام کرده‌اند رویکرد سیاسی و حزبی ندارند، فراهم نموده و در سایه این یکپارچگی، اقتدار و اعتبار ایران عزیز، بیش از گذشته احیا خواهد شد.
