- یکی از مهمترین معضلات ورزش ایران در چند سال اخیر، معضل ورزشکارسالاری بوده است. این معضل باعث شده مدیران ورزش کشور مجبور شوند برای در امان ماندن از انتقادات به ورزشکارانی که مدام از همه چیز و همه کس طلبکار هستند باج بدهند؛ چرا که در غیر این صورت این مدیران هر عملکردی که داشته باشند تنها به این خاطر که همیشه اقکار عمومی حق را به ورزشکار می‌دهد مورد انتقاد قرار می‌گیرند.

این روز‌ها تنیس روی میز ایران هم چنین وضعیتی پیدا کرده است. برخی از ملی‌پوشان این رشته به واسطه اینکه هیچ گاه رقیب آنچنان جدی در ایران نداشتند به جهت منافعشان همه ارکان فدراسیون را زیر سوال بردند؛ آن هم تنها به این خاطر که فدراسیون تنیس روی میز امکان اعزام آنها را به برخی از مسابقات نداشته است.

در این میان تعدادی از مسئولان سابق فدراسیون تنیس روی میز هم نقش دایه مهربانتر از مادر را بازی می‌کنند و تلاش می‌کنند با جوسازی شرایطی را ایجاد کنند که ملی‌پوشان تنیس روز میز علیه فدراسیون و مسئولانش موضع گیری کنند.

در شرایطی که ورزش ایران به جهت تحریم‌های ناجوانمردانه آمریکا به جهت مالی در مضیقه است زیادی خواهی‌های برخی ورزشکاران که انگار از اوضاع مالی فدراسیون‌ها اطلاعی ندارند شرایط را سخت تر کرده است. انتظار می‌رود مسئولان ورزش کشور و به خصوص روسای فدراسیون‌ها اجازه ندهند برخی ورزشکاران همیشه طلبکار، بدون توجه به منافع ورزش کشور تنها به دنبال منافع خود باشند.