وی ادامه داد: تا پیش از این هیچ دوره ضمن خدمتی ویژه آموزش‌های مجازی و شیوه های تدریس مجازی به شکلی گسترده برای فرهنگیان برگزار نشده بود و برخلاف بسیاری از کشور‌ها که بیش از ۵۰ درصد از مفاهیم و مباحث آموزشی را در شبکه‌های مجازی دنبال می‌کنند آشنایی مناسبی در این زمینه وجود نداشته است.

بهراد گفت: نظام آموزشی در سال‌های قبل دوره‌هایی ویژه تربیت معلمان و سرمایه گذاری بر روی آموزش مجازی نداشته است از این رو با مواجه دفعی و بدون آموزش کادر آموزشی با آموزش مجازی دانش آموزان نیز آسیب‌های زیادی دیده اند.

وی اضافه کرد: کادر آموزشی ما مهارت و دانش لازم را در زمینه آموزش در فضای مجازی را نداشتهاست اما باید بدانیم زمانیکه   شما مجبور می‌شوید یک شیفتی در آموزش ایجاد کنید نیاز هست تا اولویت‌های آن فضا و اقتضائات آن را نیز بدانید تا با اعتماد به نفس بالاتری بتوانید در آن ظاهر شوید.

بهراد گفت: علاوه بر کادر آموزشی  بسیاری از خانواده‌های ما نیز سواد دیجیتال برای نحوه مواجه و کمک به دانش آموزان در این فضا را نداشته‌اند و در این دوره دچار استیصال شده اند چرا که جمعیت وسیعی از دانش آموزان کشور در مناطق نابرخوردار هستند و عملاً با توجه به سطح اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی این خانواده  می‌توان دریافت که رابطه مثبتی میان افت تحصیلی دانش آموزان و عدم  آشنایی با الزامات و مهارت‌های دیجیتالی کادر آموزشی و اولیا وجود داشته است.

وی گفت: چرا که اگر این آموزش و آگاهی از جانب برخی از خانواده‌ها وجود داشت فاصله زیادی میان آموزش مجازی و آموزش حضوری در تحقق اهداف یادگیری حاصل نمی‌شد.

وی در پایان گفت: از این رو بیشترین آسیب و افت تحصیلی متوجه دانش آموزانی شده است که نه تنها دسترسی مطلوب به سخت افزار‌های آموزشی  را نداشته اند بلکه در خانواده‌هایی هستند که سواد لازمی برای کمک و راهنمایی  به این دانش آموزان و پر کردن خلا‌های آموزشی حاصل از آن را نداشته اند ، از این رو معضلاتی، چون فقدان کادر آموزشی آموزش دیده و خانواده‌هایی که در این زمینه از آگاهی لازمی برخواردار باشند و یا حتی در مورد الزامات آن توجیه شده باشند سبب شده است تا بیشترین افت تحصیلی را در دوران بحران کرونا در کشور تجربه کنیم.