سخت‌گیری مسئولان باشگاه نساجی مازندران باعث شد انتقال محمود فکری به استقلال که در روز‌های ابتدایی در صلح و صفا در حال انجام بود حالا به معضل اصلی مسئولان دو باشگاه تبدیل شود. از این رو نساجی‌چی‌ها در حالی که می‌توانستند از این انتقال به راحتی و به سرعت پول درآورند و خرج تیم خصوصی خود کنند حالا باید برای احقاق حق خود منتظر رایی باشند که شاید به ضررشان تمام شود.

در روز‌های ابتدای مذاکره، استقلالی‌ها حاضر به پرداخت غرامت ۴ میلیارد تومانی به باشگاه نساجی در ازای رضایتنامه فکری شدند ولی ناگهان موضع باشگاه نساجی تغییر کرد و جلسه شبانه مسئولان دو باشگاه به نتیجه نرسید. باشگاه نساجی فکری را به تمرینات فراخواند. فکری به تمرینات رفت ولی چون اخبار ضد و نقیض شنیده بود تیم را تمرین نداد.

به نظر می‌رسید فکری درست شنیده بود؛ استقلالی‌ها حاضر به پرداخت ۴ میلیارد تومان بودند ولی نساجی دیگر حاضر به دریافت آن نبود و پول بیشتری می‌خواست. آنها که می‌دانستند مدیران باشگاه استقلال تحت فشار هستند اول روی خوش نشان دادند، ولی به سرعت تغییر موضع داده و برای این انتقال ۷ میلیارد تومان طلب کردند. ادعایی که استقلالی‌ها را از مذاکره با باشگاه منصرف و محبور کرد با فکری وارد مذاکره شوند.

 

ادعای نساجی‌چی‌ها این بود که فکری طبق بندی در قراردادش باید مبلغی معادل ۵ برابر قراردادش را در ازای رضایتنامه پرداخت کند ولی فکری بر این باور است که او برای رضایت نامه باید مبلغ ۵ برابر دریافتی خود را بپردازد و او تا کنون ۲۵ درصد دریافت کرده است.

البته که نساجی با مذاکره با دیگر مربیان و انتخاب فاضلی نشان داد برنامه‌ای برای همکاری با فکری نداشت ولی در نهایت نتیجه این شکایت‌ها است که ثابت می‌کند حق با استقلال است و نساجی دندان‌گردی کرده یا این نساجی است که بیشترین سود را از این دعوا برده است.