[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّهُمۡ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُۥ بَشَرٞۗ لِّسَانُ ٱلَّذِی یُلۡحِدُونَ إِلَیۡهِ أَعۡجَمِیّٞ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِیّٞ مُّبِینٌ ۱۰۳
و ما کاملا آگاهیم که کافران (معاند) مى گویند: آن کس که مطالب این قرآن را به رسول مى آموزد بشرى است، (مقصودشان بلعام ترسا یا عائش یا یعیش یا غلام رومى یا سلمان فارسى بود) در صورتى که زبان آن کس که این قرآن را به او نسبت مى دهند اعجمى (غیر فصیح) است و این قرآن به زبان عربى فصیح و روشن است

إِنَّ ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ بِـَٔایَٰتِ ٱللَّهِ لَا یَهۡدِیهِمُ ٱللَّهُ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمٌ ۱۰۴
البته آنان که به آیات خدا ایمان نمى آورند (پس از اتمام حجت کامل) خدا هرگز هدایتشان نخواهد کرد و آن‌ها را عذابى دردناک خواهد رسید

إِنَّمَا یَفۡتَرِی ٱلۡکَذِبَ ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ بِـَٔایَٰتِ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡکَٰذِبُونَ ۱۰۵
دروغ را آن کسانى به خدا مى بندند که ایمان به آیات خدا ندارند و این کافران البته خود مردمى دروغگویند

مَن کَفَرَ بِٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ إِیمَٰنِهِۦٓ إِلَّا مَنۡ أُکۡرِهَ وَقَلۡبُهُۥ مُطۡمَئِنُّۢ بِٱلۡإِیمَٰنِ وَلَٰکِن مَّن شَرَحَ بِٱلۡکُفۡرِ صَدۡرٗا فَعَلَیۡهِمۡ غَضَبٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِیمٞ ۱۰۶
هر کس بعد از آنکه به خدا ایمان آورده باز کافر شد نه آنکه به زبان از روى اجبار کافر شود و دلش در ایمان ثابت باشد (مانند عمار یاسر) بلکه به اختیار کافر شد و با رضا و رغبت و هواى نفس، دلش آکنده به ظلمت کفر گشت بر آن‌ها خشم و غضب خدا و عذاب بزرگ دوزخ خواهد بود

ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمُ ٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا عَلَى ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡکَٰفِرِینَ ۱۰۷
این غضب و عذاب بر آن‌ها بدین سبب است که حیات (فانى) دنیا را بر (حیات ابدى) آخرت برگزیدند و این که خدا هرگز کافران را هدایت نخواهد کرد

أُوْلَـٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ وَسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ ۱۰۸
همین‌ها هستند که خدا بر دل‌ها و گوش و چشمهایشان مهر (قهر) زده است و این‌ها همان مردمند که (از خدا و قیامت) غافلند

لَا جَرَمَ أَنَّهُمۡ فِی ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ ۱۰۹
بى گمان آنان در عالم آخرت بسیار زیانکارند

ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هَاجَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَٰهَدُواْ وَصَبَرُوٓاْ إِنَّ رَبَّکَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِیمٞ ۱۱۰
آن گاه محققا خدا بر مؤمنانى که از شهر و دیار خود، چون به شر و فتنۀ کفار مبتلا شدند ناگزیر هجرت کردند و در راه دین جهاد و صبر بسیار نمودند، آرى خدا از این پس بر آن‌ها بسیار آمرزنده و مهربان خواهد بود