[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

وَقَالَ ٱلَّذِینَ أَشۡرَکُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا عَبَدۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَیۡءٖ نَّحۡنُ وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَیۡءٖۚ کَذَٰلِکَ فَعَلَ ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ فَهَلۡ عَلَى ٱلرُّسُلِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِینُ ۳۵
و مشرکان گویند: اگر خدا مى خواست هرگز نه ما و نه پدرانمان چیزى جز آن خداى یکتا نمى پرستیدیم و بى خواست او چیزى را حرام نمى کردیم مشرکان پیش از اینان هم کردار و گفتارشان همین بود (که به در جبر و انکار عمل خویش مى زدند) پس در این صورت آیا براى رسولان ما جز تبلیغ رسالت (و اتمام حجت) تکلیفى هست؟

وَلَقَدۡ بَعَثۡنَا فِی کُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّـٰغُوتَۖ فَمِنۡهُم مَّنۡ هَدَى ٱللَّهُ وَمِنۡهُم مَّنۡ حَقَّتۡ عَلَیۡهِ ٱلضَّلَٰلَةُۚ فَسِیرُواْ فِی ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ کَیۡفَ کَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُکَذِّبِینَ ۳۶
و همانا ما در میان هر امتى پیغمبرى فرستادیم که خداى یکتا را پرستید و از بتان و فرعونان دورى کنید، پس بعضى مردم را خدا هدایت کرد و بعضى دیگر ضلالت و گمراهى بر آنان حتى شد، اکنون در روى زمین گردش کنید تا بنگرید عاقبت آنان که (انبیاء را) تکذیب کردند به کجا رسید (و آن‌ها چگونه هلاک ابدى شدند)

إِن تَحۡرِصۡ عَلَىٰ هُدَىٰهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی مَن یُضِلُّۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِینَ ۳۷
(اى رسول ما) تو اگر چه بسیار حریص و مشتاق هدایت خلق هستى و لیکن (بدان که) خدا آنان را که (پس از اتمام حجت) گمراه کرده دیگر هدایت نکند و آن‌ها را یاورى نخواهد بود

وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَیۡمَٰنِهِمۡۙ لَا یَبۡعَثُ ٱللَّهُ مَن یَمُوتُۚ بَلَىٰ وَعۡدًا عَلَیۡهِ حَقّٗا وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا یَعۡلَمُونَ ۳۸
و کافران با مبالغه و تأکید کامل به خدا قسم یاد مى کنند که هرگز کسى که مرد خدا او را زنده نخواهد کرد (و قیامتى وجود نخواهد داشت) چرا، البته قیامت وعدۀ حتمى خداست و لیکن اکثر مردم از آن آگاه نیستند

لِیُبَیِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِی یَخۡتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعۡلَمَ ٱلَّذِینَ کَفَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ کَانُواْ کَٰذِبِینَ ۳۹
تا (در آن روز محشر) آنچه را که در آن اختلاف مى کنند آشکار و مبین گرداند و تا کافران کاملا به دروغ و اندیشۀ غلط خود آگاه شوند

إِنَّمَا قَوۡلُنَا لِشَیۡءٍ إِذَآ أَرَدۡنَٰهُ أَن نَّقُولَ لَهُۥ کُن فَیَکُونُ ۴۰
ما به امر نافذ خود هر چه را اراده کنیم همین که گوییم موجود باش، همان لحظه موجود خواهد شد

وَٱلَّذِینَ هَاجَرُواْ فِی ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ فِی ٱلدُّنۡیَا حَسَنَةٗۖ وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَکۡبَرُۚ لَوۡ کَانُواْ یَعۡلَمُونَ ۴۱
و آنان که در راه خدا مهاجرت کردند پس از آنکه ستم‌ها (در وطن خود از کافران) کشیدند ما در دنیا به آن‌ها جایگاه آسایش و نیکو مى دهیم در صورتى که اگر بدانند اجرى که در آخرت به آن‌ها عطا خواهیم کرد بزرگتر (و بسیار بهتر و نیکوتر) است

ٱلَّذِینَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ یَتَوَکَّلُونَ ۴۲
(این اجر بزرگ در دنیا و عقبى به) آن کسانى (عطا مى شود) که (در راه دین) صبر کردند و بر خداى خود در کار‌ها توکل مى نمایند