همان روز، همان تراژدی، همان متجاوز؛ از صبرا و شتیلا در سال ۱۹۸۲ تا غزه در سال ۲۰۲۵، رژیم صهیونیستی تاریخ را با نیرویی ویرانگر تکرار میکند.
۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ شهریور ۱۳۶۱): در اردوگاههای پناهندگان صبرا و شتیلا در بیروت، شبهنظامیان تحت حمایت رژیم صهیونیستی طی ۳ روز قتلعام وحشیانهای انجام دادند. غیرنظامیان بیدفاع (زنان، کودکان و سالمندان) بهطور نظاممند به شهادت رسیدند. سوابق رسمی از ۸۰۰ شهید خبر میدهد، در حالی که شاهدان میگویند که حدود ۳ هزار و ۵۰۰ غیرنظامی فلسطینی قتلعام شداند. این تاریخ از آن زمان در حافظه جمعی فلسطینیان بهعنوان نمادی از نسلکشی ثبت شده است.
۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵ (۲۵ شهریور ۱۴۰۴): ۴۳ سال بعد، در همان روز، ارتش رژیم صهیونیستی حمله زمینی گستردهای را در غزه آغاز کرد. تانکها وارد مراکز شهر شدند و حملههای هوایی آسمان را شکافت. در شمال غزه، بیش از یک میلیون غیرنظامی در میان گرسنگی و بمباران مجبور به ترک خانههای خود شدهاند.
این شباهت را نمیتوان نادیده گرفت؛ در سالگرد صبرا و شتیلا، غزه با یادآوری آشکاری روبهرو است که تاریخ نه تنها به یاد آورده میشود، بلکه خود را تکرار میکند.
صبرا و شتیلا؛ قلب خونین بیروت
حدود ۲۰ هزار آواره فلسطینی در سال ۱۹۸۲در اردوگاههای صبرا و شتیلا زندگی میکردند. اینان مردان، زنان و کودکانی بودند که اکنون در آتش جنگ داخلی لبنان گرفتار شده بودند.
قتلعام صبرا و شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ تا ۲۷ شهریور ۱۳۶۱) رخ داد؛ زمانی که ارتش رژیم صهیونیستی در میانه جنگ داخلی در لبنان به محله صبرا در بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در مجاورت آن یورش برده و بین هزار و ۳۰۰ تا ۳ هزار و ۵۰۰ نفر غیرنظامی بهطور عمده فلسطینی و شیعیان لبنانی را قتلعام کردند.
این قتلعام در زمان اشغال لبنان توسط رژیم صهیونیستی رخ داد؛ اندکی پس از آنکه ارتش اشغالگر صهیونیستی به هدایت آریل شارون، قصاب صبرا و شتیلا بیروت، پایتخت لبنان را اشغال کرد.
به مدت ۳ روز، وحشت حاکم بود؛ تجاوز، شکنجه و کشتار. نوزادان را در سطلهای زباله انداخته شدند؛ مردان به صف شده و تیرباران شدند.
رابرت فیسک، که از صحنه گزارش میداد، نوشت: شارون قصابی است که اجساد باد کرده را پشت سر میگذارد، به زنان و نوزادان تجاوز میکند، شکنجه میدهد و سپس آنها را میکشد.
ریویچی هیروکاوا، روزنامهنگار ژاپنی، این وحشت را اینگونه توصیف کرد: آسمان آبی بود. در داخل اردوگاه، لباسهای تمیز آویزان بودند. چند قدم آن طرفتر، اجساد در خیابانها افتاده بودند. شروع به گریه کردم.
کارشناسان آریل شارون را مسئول این کشتار دانستند. او درپی فشارها از سمت وزارت جنگ رژیم صهیونیستی استعفا کرد، اما در سال ۲۰۰۱ نخستوزیر رژیم صهیونیستی شد. عاملان این قتلعام هرگز پاسخگو نبودند.
غزه، ۲۰۲۵؛ فصل جدیدی از همان تراژدی
حال ارتش اشغالگر در سال ۲۰۲۵ با استفاده از تانک، توپخانه و حملههای هوایی، بهعنوان بخشی از یک استراتژی اشغال طولانی مدت، حملهای هماهنگ را در غزه آغاز کرد. تلفات غیرنظامیان در حال افزایش است.
در روزی که این حمله آغاز شد، کمیسیون مستقل بینالمللی تحقیق سازمان ملل در مورد سرزمینهای اشغالی فلسطین گزارشی مهم منتشر کرده و اعلام کرد: اسرائیل مرتکب نسلکشی علیه فلسطینیان در نوار غزه شده است.
انتهای پیام/