سید عبدالله حاجی سیدحسن هنرمند خوشنویس و نقاش در گفتگو با میزان با حمایت از پویش «به عشق امام حسین (ع) می‌بخشم» و تاثیر فرهنگ عاشورایی در اجرای چنین رویدادهایی گفت: در تشریح حسم به این موضوع، دو نکته در ذهنم مرور می‌شود؛ اول اینکه همیشه آن لحظه‌ای که در زیارت عاشورا به سجده می‌روم و فراز پایانی آن را می‌خوانم، انگار نگاهم عوض می‌شود. در آن قسمت که می‌گوید: «بَذَلُوا مُهجَهُم دونَ الحُسین، یعنی این اصحاب، حتی لخته‌های خون خود را در راه امام حسین (ع) دادند.» مُهجَهُم، یعنی همین لخته‌های آخر، که در ذبح قربانی هم دیده‌ایم؛ یعنی چیزی نمانده بود که نبخشیده باشند. این حد از ایثار، معنای عمیقی از بخشش و گذشت دارد که هنرمند امروز هم باید آن را بفهمد و به تصویر بکشد.

وی، به مثال دیگری از زندگی امروز جامعه ما اشاره و تصریح کرد: دومین صحنه‌ای به یاد می‌آورم این است که در یکی از شهرها، بیمارستان خیریه‌ای هست که مدیران آن دو کار اساسی کرده‌اند. اول اینکه رابطه مالی بین بیمار و پزشک را قطع کرده‌اند تا بستر هر نوع سوءاستفاده احتمالی را از بین ببرند که البته نمونه مشابه هم دارد و دوم اینکه برای این بیمارستان، صرفاً پرستارهای مهربان را استخدام می‌کند. یعنی بررسی می‌کنند که آیا این آدم واقعاً مهربان است یا نه. این مهربانی را بیمار حس می‌کند و همین باعث بهبودی سریع‌تر او می‌شود. 

پیشنهاد راه‌اندازی پویش فرهنگی بخشش

حاجی سیدحسن با بیان اینکه این تجربه می‌تواند الگویی برای پویش‌های مردمی پیش از محرم باشد، گفت: راهکارهای فرهنگی و هنری می‌توانند بسترهایی برای ترغیب جامعه به بخشش و مهربانی باشند که البته معتقدم برای برگزاری موفق چنین پویشی بهتر است با تولید فیلم کوتاه، داستان، شعر و یا حتی برگزاری نمایشگاه‌های هنری، قبل از محرم روی این مفاهیم کار کنیم. در همین راستا می‌توان گفت اگر هنرمند بتواند تصویری خلق کند که مردم را به بخشش یکدیگر ترغیب کند و در نتیجه زندانی، مجرم یا حتی یک انسان خطاکار، آرزو کند محرم زودتر برسد تا دستی مهربان روی سرش کشیده شود، آن هنر موفق بوده است. 

از خطا تا بخشش: هنرمند هم مخاطب بخشش است

این هنرمند نقاش و خوشنویس که خود از خانواده شهدا است، در ادامه تصریح کرد: راستش را بخواهید گاهی با دیدن افراد در بند به فکر فرو می‌روم و به نوعی خودم را هم از همان مجرمان می‌بینم؛ فقط فرق‌مان این است که آن‌ها دستگیر شدند، من نه! نه اینکه مرتکب جرم یا جنایتی شده باشم اما همه ما ممکن است در طول زندگی غیبتی کرده باشیم، تهمتی زده باشیم یا حقی ضایع کرده باشیم که بعضاً از گناهان کبیره محسوب شده و تنها با جلب رضایت از افراد بخشیده می‌شود. اگر این پویش باعث شود مردم از خطاهای هم بگذرند، خیلی خوب است. ما به دنبال رسیدن به آرامش ابدى در بهشت هستیم، اما با مهربانی و عشق و گذشت و محبت، روی زمین هم به این آرامش خواهیم رسید. نباید بگذاریم کار به آنجا برسد که سر قبر، دنبال ۴۰ نفر بگردند که بگویند: ببخشیدش!

 هنر با محتوای اجتماعی معنا پیدا می‌کند

حاجی سیدحسن در پایان گفت: کار هنری یا فعالیت‌های دینی، اگر فقط بازی با کلمات باشد، بی‌روح است. اما اگر حامل پیام بخشش، مهر، و دعوت به نیکی باشد، آن‌وقت روح می‌گیرد. من از شما که این گفتگو را پیگیری کردید، تشکر می‌کنم و امیدوارم این پویش مردمی «به عشق امام حسین (ع) می‌بخشم»، به سهم خود بتواند گره‌ای از جامعه باز کند.

انتهای پیام/