خبرگزاری میزان - ویژگی بزرگ حضرت عباس این است که وجود پنج امام را درک کرده و آنها نیز حتی مدت زمان کوتاه اما با علمدار کربلا زیست داشتهاند.
عباس ابن علی در طول عمر پر برکت خود حضرت علی را به عنوان پدر، امام حسن و امام حسین را به عنوان برادر و حضرت سجاد و فرزندش امام محمد باقر را به عنوان برادرزاده درک کرده است.
حضرت عباس عبد صالح خداوند و مطیع بیچون و چرای امامان خود بود. او هیچگاه پا فراتر و یا عقبتر از امام خود نگذاشت و حتی در روز عاشورا به فرمان امام حسین به میدان رزم نرفت و فقط برای آوردن آب برای کودکان و زنان حرم آلالله به دل لشگر دشمن زد و در نهایت هم در راه اسلام و فرمانبرداری از امام خود به شهادت رسید.
روز تاسوعا از قدیم الایام در ایران و در فرهنگ شیعی بنام حضرت ابوالفضل العباس بوده است. در ایران و در روز تاسوعا هیئتهای عزادارای به عشق باب الحوائج عباس ابن علی به خیابانها میآیند و با تکریم و سرودن شعر و نوحه در این روز در مقام حضرت عباس ابن عبدصالح را تکریم کرده و از طرفی حاجات خود را برای برآورده شدن به در خانه این باب الحوائج میآورند.
عشق بازی مردم ایران با حضرت عباس دیدنی است.
مردم حضرت عباس را به فتوت و جوانمردی میشناسند و حضرت عباس برای ایران یک الگوی به تمام معناست. او هیچ کس را از در خانهاش دست خالی رد نمیکند. در روز تاسوعا حتی ارامنه کشور برای حضرت عباس نذری میدهند و خود را عزادار این شهید کربلا میدانند.
داستان حضرت عباس چه برای امام حسین و چه برای مردم بسیار متفاوت است. آمیختگی عجیبی بین ارادت به امام حسین و حضرت عباس وجود دارد و مردم بیشتر حاجاتشان را از حضرت عباس میخواهند و به قول عراقیها امام عباس پناهگاه تمام شیعیان است.
انتهای پیام/