خبرگزاری میزان - طبق آمار اوپک، تولید نفت ایران 2.564 میلیون بشکه در روز است و با کسر 1.7 مصرف پالایشگاهی، صادرات نفت خام ما به حدود 864 هزار بشکه در روز می رسد. با در نظر گرفته صادرات 150 تا 200 هزار بشکه ای میعانات گازی، کل صادرات ایران بیش از یک میلیون بشکه در روز است. با این وجود، افزایش بازارهای نفتی ایران و بازارسازی های جدید برای فروش نفت کشورمان یک الزام انکارناپذیر است.

دولت سیزدهم تلاشش را در راستای افزایش راه های فروش نفت به کار گرفته است و طی دو سال گذشته افزایش فروش نفت را داشته ایم. این مهم از طریق تمرکز بر بازارسازی نفت به جای خرید و فروش صرف و ایجاد مسیرهای تازه برای فروش نفت میسر شده است.

علی جدی در گفت‌وگو با میزان در خصوص سهامداری ایران در پالایشگاه‌های فراسرزمینی با صادرات خدمات فنی و مهندسی گفت: یکی از روش هایی که دولت سیزدهم و وزارت نفت فعلی در حال پیگیری است، ساخت پالایشگاه های فراسرزمینی است که به عقیده ی کارشناسان یک راه پربازده و کوتاه مدت برای بی اثرسازی تحریم های نفتی به شمار می رود. در خصوص مزایای این روش با علی جدی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید.

جدی با اشاره به این که پیشنهاداتی برای بی اثر کردن تحریم های نفتی داده شده است، تصریح کرد: در حال حاضر بخشی از نفت فروخته می شود، اما برای قسمت دیگر که بر اثر تحریم ها فروشش به مشکل خورده است، باید چاره اندیشی شود. یکی از پیشنهادات این است که دولت به سمت تهاتر حرکت کند و با توجه به تراز تجاری کشورمان این کار انجام شود. حتی در بخش های عمرانی هم می توانیم از این روش استفاده کنیم. به طور مثال، می توانیم از روش تهاتر به دریافت برخی خدمات به ویژه در حوزه ی ریلی، جاده ها، سرمایه گذاری در بخش پتروشیمی و ناوگان هوایی و راه های اصلی کشور مبادرت کنیم. علاقمندی دیگر کشورها به سرمایه گذاری در این حوزه ها در ایران بسیار بالاست و می توانیم از این فرصت بهره ببریم.

به گفته ی این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس، تهاتر نفت با برخی از خدمات می تواند راهی موثر برای بی اثر کردن تحریم ها باشد. از این طریق دولت می تواند به افزایش صادراتش بپردازد و محدودیت ها را کم کند. دریافت ارز در قبال فروش نفت دشوار است، اما گرفتن خدمات به جای نفت فروخته شده می تواند مشکل را حل کند.

وی ادامه داد: موضوع دیگر این است که باید به سمت تولید فرآورده های نفتی برویم. زیرا تنوع محصولات زیاد و محدودیت هایمان کمتر می شود. اگر در تکمیل زنجیره ی نفت سرمایه گذاری کنیم، می توانیم بخش زیادی از محدودیت ها در حوزه ی فروش نفت را از بین ببریم.

این نماینده ی مجلس خاطرنشان کرد: از آنجایی که بنده در کمیسیون صنایع و معادن مجلس عضویت دارم و رئیس کمیته ی

نفت و گاز و پتروشیمی مجلس هم بوده ام، می توانم بگویم که در دولت قبلی و دوران وزارت آقای زنگنه به موضوع تقویت پالایشگاه های داخلی توجه زیادی نشد. به طوری که پالایشگاه های بخش خصوصی برای گرفتن خوراک از وزارت نفت با مشکل مواجه می شدند، در حالی که برخی از آن ها جزو ده شرکت برتر کشور در حوزه ی صادرات مواد پتروشیمی بودند. ورود دولت به موضوع ساخت پالایشگاه های فراسرزمینی منوط به اینکه حمایت از پالایشگاه های داخلی و تقویت آنها فراموش نشود، اقدام خوبی است. اما اگر تمام توجهات به پالایشگاه های فراسرزمینی باشد و داخل را فراموش کنیم، ضربه می خوریم. واقعیت این است که کشورهای دیگر تا زمانیکه منافع شان تأمین شود با ما همکاری می کنند. بنابراین، ما هم نباید تمام توجه خود را به پالایشگاه های فراسرزمینی معطوف کنیم و از تأسیسات داخلی خودمان غافل شویم.

وی در ادامه ضمن تأیید مزایای ساخت پالایشگاه های فراسرزمینی برای کشورمان تصریح کرد: الان ما پالایشگاه های کوچک بخش خصوصی را داریم که می توانند فعالیت داشته باشند و به مقاوم سازی اقتصادمان کمک کنند. تقویت این پالایشگاه های داخلی باید در کنار دنبال کردن بحث پالایشگاه فراسرزمینی موردتوجه قرار بگیرد. در قبال صادرات خدمات فنی و مهندسی، امکان سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی وجود دارد

عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: ما توانمندی های خوبی به لحاظ فنی و مهندسی داریم و می توانیم با ارائه آن ها به کشورهای دیگر از فرصت های به دست آمده استفاده کنیم. فعال شدن شرکت های بزرگ کشورمان در کشورهای دیگر و ارائه خدمات فنی و مهندسی به آنها باعث ارز آوری می شود. وابسته شدن دیگر کشورها به لحاظ فنی و مهندسی به کشور ما منافع زیادی به لحاظ اقتصادی برایمان خواهد داشت. اما باید توجه داشته باشیم که شرکت ها باید تحت مدیریت یک شرکت مادرتخصصی و بزرگ در کشورهای دیگر فعالیت داشته باشند، زیرا ارائه خدمات بی کیفیت و بدعهدی توسط آنها به اعتبار ایران ضربه می زند.

انتهای پیام/