به گزارش گروه فضای مجازی ،علی کاوه عکاس پیشکسوت به مناسبت فرا رسیدن سالروز ارتحال امام خمینی(ره)، درباره خاطراتش طی یک دهه عکاسی از ایشان گفت: نخستین عکاسیام از امام به روز 12 بهمن 1357 به ایران باز میگردد. آن روز عکاسان دو دسته شدند، عدهای به فرودگاه رفتند و عدهای به بهشت زهرا(س) که من هم جزء آنها بودم.
وی درباره عکس مشهورش از امام که روی اسکناسهای رایج کشور نقش بست، اظهار داشت: 8 عکاس بودیم که برای عکاسی به محضر امام رفتیم. ساعت 10 صبح بود و نور آفتاب برای عکاسی مناسب نبود اما در چند لحظه هوا ابری شد و توانستم عکس مورد نظرم را بگیرم.
این عکاس ادامه داد: در آن روز همه مشغول عکاسی از امام بودند اما من یک عکس هم از پشت دیگر عکاسان گرفتم که کسی از عکاسان حاضر در جمع، نمونه آن را ثبت نکرد.
کاوه افزود: چند روز بعد برای جمعآوری عکسهای امام فراخوانی منتشر شد و از میان حدود هزار عکس، عکس من از حضرت امام را برای چاپ روی اسکناس صد تومانی انتخاب کردند.
وی ضمن گلایه از بانک مرکزی تأکید کرد: من کارمند تلویزیون بودم و ریالی بابت عکسهایم پول نگرفتم، حتی نگاتیو آنها را هم برای خودم نگه نداشتم، چون کارمند سازمان بودم. اما بانک مرکزی بابت چاپ عکسهایم روی اسکناسهایش حتی از من تقدیر هم نکرد. البته ادعایی ندارم و بینیاز از تقدیرنامه و سکه و ... هستم و نیازی به تجلیل از سوی بانک مرکزی ندارم. حتی چند سال پیش یک فیلمبردار مشهور عکسهایم از امام را در آژانسهای خبری به نام خودش فروخته بود.
این عکاس درباره خاطراتش از مراسم تشییع و تدفین امام خمینی گفت: هنگامی که پیکر امام در محفظه شیشهای مصلای تهران بود، در ارتفاع بالایی قرار داشت و امکان عکاسی از موازات آن وجود نداشت. یک لحظه به ذهنم خطور کرد از همکاران در واحد سیار کمک بگیرم. بنابراین طی سه مرتبه دوربین را در حالات مختلف با لنزهای متفاوت تنظیم کردم به کمک یک طناب به تصویربرداران واحد سیار رساندم و یکی از آنها را که حسین نام داشت، از پایین راهنمایی میکردم که چگونه قابش را ببندد. نمونه این عکسها توسط عکاس دیگری ثبت نشد و برخی از آنها در کتاب «تصویر آفتاب» چاپ شده است.
* ماجرای عکسی از پیکر امام که منتشر نشد
کاوه در بخش دیگری از این مصاحبه با اشاره به ثبت 10 حلقه نگاتیو (360 عکس) از مراسم خاکسپاری حضرت امام گفت: حدود 500 عکاس ایرانی و خارجی این مراسم را پوشش دادند اما دو عکس من جزء زیباترین تصاویر این مراسم است.
وی افزود: یک عکس که به «قاب شکسته» مشهور شد، خیل جمعیت عزادار را نشان میدهد که قاب عکس امام در دست آنها شکسته است. عکس دیگرم البته منتشر نشده و نگاتیو آن در موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی موجود است.
این عکاس افزود: هنگامی که پیکر امام را برای تدفین به بهشت زهرا آوردند، تابوت چوبی ایشان در اثر فشار زیاد شکست و پیکر ایشان نمایان شد و مردم کفن امام را به قصد تبرک پاره کردند و تنها از زیر سینه تا بالای زانوی ایشان کفن داشت. چون صبح بود و نور زیادی در محیط بود، کنتراست زیبایی بین سیاهی تشییعکنندگان و سفیدی پیکر امام ایجاد شد.
کاوه افزود: این عکس و دیگر عکسها را برای خودم نگه نداشتم و چون کارمند تلویزیون بودم، همه نگاتیوها را تحویل دادم تا واحد عکاسی سریعاً آنها را چاپ کند و در اختیار روزنامهها و آژانسهای خبری بگذارد. حتی یکی از آژانسهای خارجی پیشنهاد کرده بود عکس مسیحگونه امام را 2 هزار دلار بفروشم، اما به آنها گفتم کارمند هستم و اجازه فروش عکس را ندارم.
وی در پاسخ به این پرسش که عکس شما با عکس مشهور آقای محمود عبدالحسینی چه تفاوتی دارد، اظهار داشت: در عکسی که آقای عبدالحسینی ثبت کرده، پاهای امام از زانو خم شده است اما در عکس من، پاهای امام کاملا صاف و کشیده است.