به گزارش گروه فضای مجازی و به نقل از ناسا، در توضیح این تصویر "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) آورده است: یک ستاره نوترونی درون این سحابی جای گرفته است که هر 6.5 ساعت یک بار به دور خودش می‌چرخد و این سرعت بسیار کم است.
نمونه‌های مشابه این ستاره با سرعتی حدود چندین دور در دقیقه به دور خود می‌چرخند.
هنگامی که ستاره پر جرمی به شکل ابرنواختر منفجر می‌شود، شاید هستهٔ آن سالم بماند.
اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ جرم خورشیدی باشد جاذبه، آن را فراتر از مرحلهٔ کوتوله سفید متراکم می‌کند تا این که پروتونها و الکترونها برای تشکیل نوترونها به یکدیگر فشرده شوند. این نوع شیء آسمانی ستاره نوترونی نامیده می‌شود.
وقتی که شعاع ستاره‌ای ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) باشد، انقباضش متوقف می‌شود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل تپ اختر شناسایی می‌شوند که با چرخش خود، ۲ نوع اشعه منتشر می‌کنند.
سرعت چرخش این ستاره‌ها به دور خودشان تا ۷۰۰ دور در ثانیه هم می‌رسد و این چرخش با روند بسیار بسیار آهسته کند می‌شود.
این ستارگان هنگام انفجار برخی از ابرنواخترها بوجود می‌آیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از رمبش مواد پخش شده ساختار اتمی همهٔ عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.
بیشتر دانشمندان عقیده دارند که جاذبه و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتونها و الکترونها به درون یکدیگر می‌شوند که خود سبب به وجود آمدن توده‌های متراکم نوترونی خواهد شد. عده کمی نیز معتقدند که فشردگی پروتونها و الکترونها بسیار بیش از اینهاست و این باعث می‌شود که تنها کوارک‌ها باقی بمانند؛ و این ستاره کوارکی متشکل از کوارکهای بالا و پایین (Up & down quarks) و نوع دیگری از کوارک که از بقیه سنگین‌تر است، خواهد بود که این کوارک تا کنون در هیچ ماده‌ای کشف نشده‌است.
از آنجا که اطلاعات در مورد ستارگان نوترونی اندک است، در سالهای اخیر تحقیقات زیادی بر روی این دسته از ستارگان انجام شده است.
در تصویر دیگر، رصدخانه چاندرا تصویری از "مسیه ۳۰" (Messier 30) که یک خوشه ستاره‌ای کروی در صورت فلکی بزغاله است، منتشر کرد.
پیرترین اجرام کهکشان‌ها خوشه‌هایی بسیار پر جمعیت درخشان و گسترده هستند که خوشه‌های کروی ستارگان نامیده می‌شوند. تا به حال در حدود ۱۲۰ خوشه ستاره‌ای فهرست شده است که بیشترشان در یک هاله کروی در اطراف مرکز کهکشان‌ها وجود دارند.
از آنجا که خوشه‌های کروی بسیار پرجمعیت‌اند، اعضای زیادی از آنها را می‌توان یافت که در فازهای تکاملی ستاره‌ای هستند. از این رو این خوشه‌ها اجرام بسیار سودمندی برای مطالعه الگوهای تکاملی ستاره‌ای هستند. فاصله خوشه ستاره‌ای "مسیه 30" از زمین 26 هزار سال نوری است و به مدت 48 سال رصد شده است.
منبع: ایسنا