به گزارش سرویس بین الملل   به تازگی اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان اعلام کرده است که برای تشخیص هویت پناهجویان سلسله‌ای از تکنولوژی پیشرفته مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

بخش اساسی این تکنولوژی‌ها یک نرم افزار جدید موسوم به «بیومتریک زبان» است که می‌تواند به هدف تعیین محل واقعی تولد یک فرد، زبان و لهجه او را مورد تحلیل قرار دهد.

اما تا جایی که به پناهجویان افغان ارتباط دارد، مشکل این است که تعداد زیادی از شهروندان این کشور پیشینه مهاجرت در ایران، پاکستان، تاجیکستان و شماری از کشورهای منطقه را دارند.

این مهاجرت‌ها بطور حتم بر روی لهجه و زبان آنها نیز تاثیر وارد کرده است. در اوج مهاجرت‌ها به اروپا، افغان‌های زیادی که در کشورهای دیگر متولد شده و زندگی کرده‌اند، نیز وارد کشورهای اروپایی به ویژه آلمان شده‌اند.

برخی از جوانانی که شناخت بهتری از کثرت زبان در افغانستان و تاثیرپذیری لهجه‌ها در ولایت‌های مرزی دارند، به موثر بودن این دستگاه به دیده شک می‌نگرند. آنان می گویند در شماری از حوزه‌های افغانستان، شباهت‌های ظریفی میان ساکنان آن و کشورهای همسایه وجود دارند که تفکیک آن به سادگی امکان پذیر نمی‌باشند.

نصرت الله اقبال، جوان افغان که در حال حاضر به عنوان پناهجو در آلمان زندگی می‌کند، از هرگونه اقدام به منظور تشخیص هویت پناهجویان و تسریع روند بررسی پرونده آنها استقبال می‌کند، اما تاکید می‌کند که اثرات آن نباید دور از نظر قرار بگیرد.

اقبال گفت: «شما اگر تشخیص زبان و لهجه را به عنوان یک معیار قرار بدهید، افغانستان کشوری است که برخی از شهروندان آن تجربه مهاجرت در ایران، پاکستان و تاجیکستان را دارند. به عنوان مثال در داخل افغانستان هم ولایت‌هایی مانند هرات، بدخشان، ننگرهار وجود دارند که لهجه آنها به کشورهای همسایه نزدیکی دارد.

بنابراین، بیشتر از این که چنین وسایلی برای تشخیص هویت پناهجویان افغانستان، ایران، پاکستان و همین حوزه مورد استفاده قرار بگیرد، بهتر دانسته می‌شود که نیروی انسانی بیشتری به کار گماشته شوند».

لیلا انوری، پناهجوی افغان در آلمان است که در ایران متولد شده است. او نمونه بازر این مشکل در تشخیص هویت است. او می‌گوید که در جریان بررسی پرونده پناهجویی‌اش در آلمان در وضعیت بلاتکلیفی قرار گرفته بود. اداره مهاجرت فدرال آلمان به دلیل ادعای افغان بودنش خواستار شناسنامه وی شده بود.

انوری داستانش را چنین شرح داد: زمانی که در اداره مهاجرت مصاحبه داشتم، به دلیل این که در ایران متولد شده‌ام از من مدارک ایرانی را مطالبه کردند. با تلاش بیشتر خودم و مترجمانم که یک آقای ایرانی بود توانستیم مامورین را قانع کنیم.

آنان از من شناسنامه افغانستان را خواستند. کسانی که در ایران زندگی کردند شناسنامه ندارند. زمانی که به سفارت افغانستان مراجعه کنید، آنان می‌گویند که باید از وابستگان شما در افغانستان باشند، وکالت بدهید، آنها به وزارت کشور و خارجه مراجعه کنند. به همین دلیل من نتوانستم که شناسنامه افغانستان را ارائه کنم و یا مدرکی از ایران که نشان بدهد من افغان هستم. افغان‌هایی که از ایران آمده‌اند بلاتکلیف هستند.

لیلا می‌گوید که نامش در دفاتر امور مهاجرت آلمان به عنوان پناهجوی افغان ثبت شده است، اما محل تولدش دو محل یعنی ایران و افغانستان درج شده است. این پناهجوی افغان از چالش‌های احتمالی در آینده ابراز نگرانی می‌کند.

چندی پیش یک سرباز آلمانی به موضوع جنجال برانگیز و رسوائی بزرگ در وزارت دفاع آلمان مبدل شد. این سرباز اردوی آلمان به نام فرانکو با جعل هویت خود را به عنوان یک پناهجوی سوری معرفی کرده و مدتی را هم تحت این نام در اردوگاه پناهجویان سپری کرده بود.معرفی نرم افزار جدید هم به دلیل صورت گرفته است که قضایای این چنینی بار دیگر تکرار نشود.

معرفی این تکنولوژی جدید در آلمان هم منتقدینی دارد. آنان شک دارند که این تکنولوژی تاثیری در از بین بردن نارسایی‌ها در سیستم پناهندگی آلمان داشته باشد.

فرانک هرمان، سخنگوی حزب پیرات به دویچه وله گفت: این تکنولوژی نمی‌توانست در قضیه عامل حمله به بازار کریسمس برلین تفاوتی ایجاد کند. در قضیه فرانکوای، او هرگز عربی صحبت نکرده بود، تنها فرانسوی گپ زده بود. این نرم افزار واقعاَ بی‌مفهوم است.

اما مقام‌های آلمانی تاکید می‌کنند که این تکنولوژی تکمیل‌کننده امکانات است و قرار نیست که جای ارزیابی انسانی را بگیرد. فرانک یورگن وایزه، کمیسار امور مهاجرت حکومت فدرال آلمان هنگام معرفی این نرم افزار گفت: «ما این تکنولوژی را سیستم کمکی می‌نامیم. این واضح است که این نرم افزارها به تصمیم‌گیرندگان علامت‌هایی می‌دهند تا آن‌ها یک فرد را بیشتر مورد پرسش قرار دهند.

/