زخم‌های ماندگار کشتار استعماری فرانسه در الجزایر
سیاست‌های استعماری فرانسه در کشورهای آفریقایی زخم‌های عمیقی بر جای گذاشته که آثار آن همچنان در این کشورها احساس می‌شود.
خبرگزاری میزان - امروزه اکثر کشورهای غربی هشتم ماه می را گرامی می‌دارند؛ روزی که پایان یکی از خونین‌ترین جنگ‌ها در تاریخ بشر مدرن است.
در حالی که اروپایی‌ها سرخوشی پایان جنگ جهانی دوم را به طور همزمان و در سراسر دریای مدیترانه خارج می‌کردند، الجزایری‌ها با واقعیتی نگران‌کننده مواجه بودند.
رژیم استعماری فرانسه در الجزایر
به گزارش «نیو عرب»، رژیم استعماری فرانسه ده‌ها هزار غیرنظامی را به انتقام مبارزه آن‌ها برای آزادی دستگیر و قتل عام می‌کرد.
الجزایری‌ها برای بیش از یک قرن از اشغال فرانسه در زمانی که جنگ جهانی دوم در سراسر اروپا آغاز شد، در شرایط وخیم اجتماعی-اقتصادی زندگی می‌کردند و بنابراین چشم‌انداز عواقب آن را دست کم گرفته بودند که به مستعمرات سرایت می‌کرد.
اما در زمان‌های جنگ، اهداف نظامی فراتر از ارزش‌های انسانی برای فرانسه بود و ده‌ها هزار الجزایری خود را به اجبار در ارتش فرانسه به‌عنوان خوراک توپ، اغلب در خط مقدم مبارزه با نازی‌ها، ثبت‌نام کردند. آن سربازان پیاده که تجهیزات ضعیف داشتند و آموزش دیده نبودند، بیشترین هزینه را پرداخت کردند.
با این حال، زمانی که بسیاری از الجزایری‌ها به خیابان‌ها آمدند و ادعای استقلال وعده داده شده خود را داشتند، امید آن‌ها بر باد رفت؛ مقامات فرانسوی با نهایت خشونت پاسخ دادند تا به سرعت این تلاش برای آزادی از استعمار را در مهمترین مستعمره خود خفه کنند.
قتل عام گسترده
ارتش و پلیس فرانسه در طول هفت روز ۴۵ هزار نفر را قتل عام و در گور‌های دسته جمعی دفن کردند یا اجساد آن‌ها را در کوره‌ها سوزاندند.
مورخانی که به مطالعه دوران اشغال الجزایر می‌پردازند، ۸ می ۱۹۴۵ را نقطه عطفی در استقلال این کشور می‌دانند.
ادعای فرانسه درباره دفاع از حقوق بشر
این فصل دردناک در تاریخ مدرن الجزایر اثری پاک نشدنی در حافظه جمعی مردم این کشور بر جای گذاشته است.
پس از گذشت ۷۸ سال، هنوز تصور اینکه کشوری که در سطح بین‌المللی ادعای دفاع از حقوق بشر را مطرح می‌کند چگونه می‌تواند به طور متناقض مرتکب چنین جنایاتی در روز آتش‌بس شود، دشوار است.
با این حال، وقایع آن روز زخمی عمیق بر جای گذاشته است که بسیاری از فرانسوی‌ها برای کنار آمدن با آن تلاش می‌کنند؛ این موضوع یادآور این است که حتی در بحبوحه جشن و پیروزی، باز هم خشونت و بی عدالتی در در اقدامات آن‌ها دیده می‌شود.
اشغالگری ۱۳۲ ساله فرانسه در الجزایر بدون شک یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ فرانسه و یکی از وحشتناک‌ترین جرایم آن است که تا به امروز روی داده است؛ متأسفانه، تماس‌های متعدد مقامات الجزایر برای عذرخواهی رسمی به خاطر تمام خسارات وارده در جریان اشغالگری بی‌پاسخ ماند.
این فصل دردناک در تاریخ مدرن الجزایر اثری محو نشدنی در حافظه جمعی مردم الجزایر بر جای گذاشته است.
مسئولیت اعتراف به حقیقت این خونریزی وحشتناک بر دوش مقامات فرانسوی است؛ اعتراف به جنایات تاریخی و پاسخگویی اولین گام به سوی عذرخواهی و عدالت برای قربانیان است.
یاد و خاطره قتل عام ۸ می نه تنها مایه درد و رنج مردم الجزایر، بلکه گواهی بر مقاومت و قدرت آنهاست؛ مردم الجزایر با وجود وحشتی که متحمل شده‌اند، به تلاش برای آینده‌ای بهتر ادامه می‌دهند، آینده‌ای که بر اساس اصول عدالت، برابری و آزادی بنا شده است.
این خاطره به عنوان یادآوری قدرتمند از اهمیت هوشیاری در برابر بی‌عدالتی و ظلم و نیاز به مبارزه برای جهانی بهتر است، جهانی که در آن حقوق بشر رعایت شده و حمایت شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
