بزرگان شعر از نام‌گذاری روز شعر و ادب فارسی به اسم استاد شهریار گفتند
به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، دومین نشست از محفل و گردهمایی ماهانه شاعران کشور با حضور جمع کثیری شخصیت های برجسته و همچنین اهالی جوان ادبیات در حوزه هنری برگزار شد.
سید علی موسوی گرمارودی، شاعر، مترجم و پژوهشگر پیش‌کسوت کشور آغازگر این مراسم بود و در سخنانی با اشاره به سالروز بزرگداشت استاد شهریار، اظهار کرد: روزی که شهریار وفات یافت، من در همان هواپیمایی که پیکر ایشان را به تبریز می برد حضور داشتم و شاهد صحنه بسیار شگفت انگیزی از ارادت و علاقه مردم به آن بزرگوار بودم. وقتی هواپیما نشست و بیرون رفتیم، برای بردن پیکر ایشان، عده‌ای از ارتشی‌ها به استقبال آمده بودند و سرهنگی درست مانند مواردی که رئیس جمهوری وارد مکانی می‌شود، با شمشیر کشیده جلو آمد و چهار نفر از ارتشی‌ها پیکر ایشان را از هواپیما پایین آوردند و سرهنگ جلو آمد و به احترام ایستاد. دیدم که او با تمام صورت اشک می ریخت و برای من شگفت انگیز بود.
وی ادامه داد: در کشوری هستیم که بزرگانی چون فردوسی و نظامی و سعدی و حافظ و ... دارد و من موافق اینکه روز شعر و ادب فارسی را به نام شهریار بگذاریم نیستم؛ هر چند که شهریار شاعر بزرگی است، اما در چنین کشوری با این سوابق از شاعران، موافق چنین نام‌گذاری نیستم و آن را نام گذاری سیاسی می دانم. البته همان ارادتی که آن سرهنگ در هنگام تشییع استاد شهریار داشت، دل و جان من نسبت به این شاعر بزرگ دارد.
گرمارودی همچنین گفت: سال بعد از وفات استاد شهریار که برای گرامیداشت ایشان به تبریز می‌رفتیم، شعری در هواپیما برایشان سرودم.
بهاءالدین خرمشاهی، شاعر، مترجم و حافظ پژوه پیش‌کسوت کشورمان نیز با بیان اینکه روز شعر و ادب پارسی کمتر از یک دهه پیش در فرهنگستان ادب پارسی مطرح شد، عنوان کرد: در آن زمان بحث فراوانی شد که آیا این روز باید به نام شاعری در قید حیات باشد یا درگذشته باشد. معاصر یا از شعرای کهن باشد. فردوسی باشد، یا حافظ یا سعدی یا نظامی و ... باشد و در مقابل این همه بزرگان ادب پارسی مقام هنری شهریار چه جایگاهی دارد.
وی خاطرنشان کرد: در پایان آن جلسه، همه گفتند که شاعر را از عصر جدید انتخاب می‌کنیم و شاعری بزرگ‌تر از شهریار نداریم؛ چرا که دست کم 50 سال و حتی بیشتر شعر گفته و کام ملتی را شیرین کرده است. ایشان صاحبان دو زبان فارسی و ترکی را مخاطب داشته است. اگر اشعار «علی ای همای رحمت» و «حیدر بابا» را در نظر بگیرید، کفایت می‌کند که شاعر را در اوج عظمت قرار دهد.
خسرو احتشامی هونگانی دیگر شاعر پیش‌کسوت این مراسم نیز با بیان اینکه روز شعر ایران، نه به نام سعدی، نه حافظ، نه فردوسی، نه خاقانی، نه نظامی و ... است، اظهار داشت: روز شعر ایران، باید به نام پدر شعر فارسی یعنی رودکی باشد. البته اگر به نام شاعران معاصر باشد، استاد شهریار بزرگ است. اما در عرصه معاصر هم ملک الشعرای بهار را داریم و ایشان هم قله بلندی است. باید تصریح کنم که خودم از عاشقان شهریار بوده‌ام و این نام گذاری را در مجموع بدون اشکال می دانم.
دکتر محمدرضا ترکی، شاعر و پژوهشگر، نیز در سخنان کوتاهی با اشاره به اینکه روز شعر و ادب فارسی با نام استاد شهریار مقارن شده است، اظهار کرد: این یک اعتبار است و ما عالم اعتباریات را نباید با عالم حقایق یکی بگیریم و سپس اشکال فلسفی بگیریم که چرا دیگری نه. اگر شاعر دیگری هم بود باز همین اشکال وارد می شد و برخی شاعر دیگری را برای این روز مطرح می کردند.
وی گفت: واقعیت این است که حافظ و خیام و فردوسی و شهریار و نیما و همه شاعران فارسی، سخنگویان یک فرهنگ هستند و روز شعر و ادب فارسی نیز بهانه و اعتباری است که لحاظ شده و بعد از چندین سال نباید این گونه بحث‌ها مطرح شود.
از دیگر شاعران حاضر در این نشست می توان به شخصیت‌هایی همچون فاضل نظری، ابوالفضل زرویی نصرآباد، علیرضا قزوه، یوسفعلی میرشکاک، محمد سلمانی، هادی سعیدی کیاسری، مصطفی محدثی خراسانی، حسین اسرافیلی، افشین علاء، مرتضی امیری اسفندقه، علیمحمد مودب، علی داوودی، ناصر فیض، قادر طراوت‌پور، محمود حبیبی کسبی، فریبا یوسفی، حافظ ایمانی، عباس محمدی، شبنم فرضی زاده، سیده کبری موسوی قهفرخی، محمدحسین نعمتی، علی مقیمی، حسین زحمتکش، محمدحسن جمشیدی، سجاد سامانی و ... اشاره کرد.
