تلاش كردم تا راهي پيدا شود؛ به مدير منطقه آزاد آبادان پيشنهاد دادم كه همايشي برگزار كنيم؛.سينمار تخصصي. با معاونت فرهنگي دانشگاه تهران صحبت كردم و حتي يك جلسه مشترك با مدير محيط‌زيست سازمان ملل در ايران ترتيب دادم تا مشكلات بررسي شود و نگاه جهاني معطوف شود، اما متاسفانه هيچ پيگري از طرف مسئولين منطقه آزاد انجام نشد.

مدت‌ها تلاش كردم تا درباره وضعيت آبادان و خرمشهر بعد از جنگ و بازسازي آن اطلاع‌رساني كنم تا شايد توجهي شود و اين مردم شريف، خسته و بيچاره اين مناطق بالاخره رنگي ديگر از زندگي در شهر خود را ببينند. اما به هيچ نتيجه‌اي نرسيدم؛ آنقدر كه گفتم ديگر حرفي نمي‌زنم. حالا وضعيت از بازسازي شهرها هم بدتر شده است؛ حالا مسئله هوايي است كه مردم تنفس مي‌كنند و جانشان را به خطر مي‌اندازد. مردم خسته‌تر از مواجهه با اين شرايط هستند و جز تحمل چاره‌ ديگري ندارند. در چنين وضعيت فكر مي‌كنم كه جز شرمندگي و سرافكندگي چيز ديگري نبايد نصيب كساني شود كه مسئول اين ماجرا هستند. برخلاف آنچه در اين روزها اتفاق افتاده اين مسئوليت را سياسي نمي‌كنم و اين اعتراض سياسي نيست. چون انگار اين روزها همه برخوردها سياسي است و انگار صلاح مردم در درجه دوم اهميت قرار گرفته و هرجناحي بهانه خودش را پيدا مي‌كند؛ يك‌روز اين‌طرفي‌ها گرد و خاك خوزستان را بهانه مي‌كنند ومي‌خواهند مسئول پاسخگو كه از جناح رقيب است جواب دهد و يك روز ديگر هم آن‌طرفي‌ها حادثه پلاسكو را پررنگ مي‌كنند و دنبال رقابت‌هاي سياسي هستند. اما مردم انگار هيچ نقشي در اين اتفاق‌ها ندارند. انگار نه انگار كه زندگي مردم است كه قرباني اين بازي‌هاي سياسي و اين درست عمل نكردن به وظيفه‌ها مي‌شود. اگر در اين ميان كاري از دست مدير سازمان محيط‌زيست برنمي‌آيد، چرا استعفا نمي‌دهند تا افكار عمومي متوجه مشكلات شوند و بدانند از دست ايشان هم كاري برنمي‌آيد؟

كاش يك‌بار به اين شرايط درست و دقيق نگاه كنيم؛ زندگي مردم را ببينيم و شرمنده انجام ندادن وظيفه خود باشيم و نه رقابت جناحي.


سیاوش خیرابی/هموطنم چيزى نمى خواهد، فقط نفس مى خواهد


نجم الدین شریعتی/لطفاً